സുൽത്വാൻ 2 [ജിബ്രീൽ] 447

“ഉമ്മാ……..” എന്നുള്ള നിസാമിന്റെ അലർച്ചയാണ് എന്തോ ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്ന ഷിബിനെ ഓർമയിൽ നിന്ന് ഉണർത്തിയത്

ഷിബിൻ നോക്കുമ്പോൾ നിസാമിന്റെ മുറിയിൽ മരുന്ന് തേക്കുകയാണ് അദ്‌ല അതിന്റെ പ്രതി പ്രവർത്തനമാണ് കേട്ട അലർച്ച

“മിണ്ടാതെ ഇരിന്നോ അടി വാങ്ങി ഒച്ചയുണ്ടാക്കിയാലുണ്ടല്ലോ ഈ ഓയിൽമന്റ് ഞാൻ വായീൽ കുത്തി കേറ്റും “അദ്ലാന്റെ ഭീഷണി കേട്ട നിസാം മിണ്ടാതെ ച്ചുണ്ടു കുട്ടി പിടിച്ചു

പുറത്തെ മുറി ഡ്രസ് ചെയ്ത ശേഷം തിരിഞ്ഞ നിസാം കാണുന്നത് കണ്ണ് നിറച്ചിരിക്കുന്ന അദ്ലാനെ യാണ്

“എന്തിനാ നീ കരയുന്നത് മാളു ” നിസാം ചോദിച്ചു

“നീ എന്തിനാ ആവിശ്യമില്ലാത്തെ പ്രശ്നങ്ങൾ കൊക്കെ പോകുന്നത് ” കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു

“അവൻ പറഞ്ഞത് നീയും കേട്ടതല്ലേ ”

“അവരൊക്കെ വല്ല്യ ആളുകളാണ്

ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടായാൽ നീ മാത്രമേ കുടുങ്ങു ”

“ഞാനിനി ഒരു പ്രശ്നത്തിനു പോവില്ല പോരെ

നീയാണ് സത്യം ഇനി കണ്ണ് തുടക്ക് ” നിസാമിന്റെ വാക്ക് കേട്ടതു കൊണ്ട് അവൾ ഒന്നു ചിരിച്ചു