സഖി 79

മനസ്സും ജീവിതവും മടുപ്പിക്കുന്ന തിരക്കുകളുടെ നിലയില്ലാ കയത്തിൽ മുങ്ങി താണു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എവിടെയോ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തിയ തന്നെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ നഗര വീഥിയിലൂടെ നടന്നു.

കാലുകളുടെ ബലക്ഷയത്തേക്കാൾ ഉപരി മനസ്സിലെ ചിന്തകളെ മറയ്ക്കുവാനായിരുന്നു ആ മനുഷ്യൻ പാടുപ്പെട്ടത്.
പൊടിപടലങ്ങളാൽ മറയ്ക്കപ്പെട്ട തന്റെ ഉരുളൻ കണ്ണട കണ്ണിൽ നിന്നും ഊരിയെടുത്തുകൊണ്ട് വിയർപ്പും ഡൽഹിയിലെ മുഷിഞ്ഞ നാറ്റവും ബാധിച്ച ഷർട്ടിന്റെ അറ്റത്തു വെച്ചു മെല്ലെ തുടച്ചു.
കാലഹരണപ്പെട്ട ഓർമ്മകളുടെ ചിതയിൽ ഇനിയും കനൽ കെട്ടിട്ടില്ലെന്ന പോലെ അവളുടെ മുഖം ആ ജനൽ പാളികൾക്കിടയിലൂടെ മിന്നി മാഞ്ഞതും ആ കണ്ണുകളിലെ കരിമഷി കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയതിന്റെ കാരണമന്വേഷിച്ചയാൾ പിന്നാലെ ഓടി.
മുറുക്കാൻ തുപ്പലുകൾ ചുവന്ന ചായം ചാർത്തിയ നിലത്തു നിന്നും ആ ഇരു നില വീടിന്റെ ഉമ്മറത്തേക്കുള്ള പ്രവേശനകവാടത്തിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചതും മുഖങ്ങളിൽ അളവിലധികം ചായങ്ങൾ വാരി പൂശിയൊരു സ്ത്രീ അയാളെ തടഞ്ഞു നിർത്തി.

” കോൻസാ ലഡ്കി ചാഹിയെ?”

“വോ ”

മുകളിലേക്ക് അവൻ കൈചൂണ്ടി.

” മേരാ സാദ്ധി ഹേ… ”

അവസാനമായി ആ വാക്കുകൾ കൂട്ടി ചേർക്കുന്നേരം അവരുടെ മുഖത്ത് പുച്ഛം നിറഞ്ഞു. നീരസത്തോടെ അവന്റെ നേർക്കവർ പുരികമുയർത്തി.അസഭ്യ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് അവനെ തളർത്തി.
മുകളിലേക്ക് പോകുന്ന ആ കോണി പടിയുടെ അവസാനത്തെ പടവിലേക്ക് അവന്റെ നോട്ടം തറഞ്ഞു നിന്നു.

അവൾ വന്നില്ല.

അവന്റെ പ്രതീക്ഷകൾ പാടെ നശിച്ചു.

നിരാശയോടെ അവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ ചിന്തകൾ മനസ്സിൽ വേലിയേറ്റം തീർക്കുകയായിരുന്നു.

ഒന്നെങ്കിൽ നല്ലൊരു ജോലിയിൽ. അല്ലെങ്കിൽ ഭർത്താവിന്റെ കൂടെ നല്ലൊരു നിലയിൽ സ്വസ്ഥ ജീവിതം. അതായിരുന്നു അവൻ സ്വപ്നം കാണാറുള്ള അവൾ.

പക്ഷെ ഹൃദയഭേദകം തന്നെയായിരുന്നു ആ കാഴ്ച.

എങ്ങനെയാണ് ആ കണ്ണുകളെ മറക്കുന്നത്.

അഞ്ജനമെഴുതിയ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അവന്റെ മനസ്സിൽ വിസ്മയങ്ങൾ തീർക്കുമായിരുന്നു അവൾ.

ഉണ്ടക്കണ്ണി.

അവൾക്ക് അങ്ങനെ ഒരു വിശേഷണം നൽകിക്കൊണ്ട് കുസൃതിയോടെ അവളെ നോക്കി ചിരിക്കും അവൻ.
പരിഭവം നിറയുമെങ്കിലും ആ വിളികൾ കേൾക്കുവാൻ അവളും ആഗ്രഹിച്ചിരിക്കാം.  മറയ്ക്കുവാൻ പാടുപ്പെട്ടിരുന്ന പുഞ്ചിരിയിൽ നിന്നും വ്യക്തമാണത് .

പക്ഷെ ഗണികയായി തീരാനും വിഴുപ്പുകൾ പേറി ജീവിതം സ്വയം എരിഞ്ഞു തീർക്കുവാനും മാത്രം അവൾ എന്തിനീ വഴി തിരഞ്ഞെടുത്തു?

ചോദ്യങ്ങളിൽ അവന്റെ നെഞ്ചകം വിറഞ്ഞിരുന്നു.

ഒരു പനിക്കാലമാണ് അവളെ ഓർക്കുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണിൽ തെളിഞ്ഞു വരുന്നത്.