ശിവദം 73

Author : ദേവൂട്ടി

അസ്സ്തമയമെന്ന് പറഞ്ഞറിയിക്കും പോലെ ആകാശ മേൽക്കൂരയ്ക്ക് താഴെ വിയർപ് മണം നിറഞ്ഞ നിരത്തുകളില്‍ മഞ്ഞ തെരിവു വെളിച്ചം പടർന്നു…

കാളീഘട്ടിനോട് ചേര്‍ന്ന് മതിലിനുമുകളില്‍ പലതരം പ്രായത്തിലുള്ള ശരീരങ്ങള്‍ വില്പനയ്കായ് നിരന്നു..ചുണ്ട് കളില്‍ ചുവപ്പ് ഛായം തേച്ച് ശരീരത്തിന്റെ അഴകളവുകള്‍ എടുത്തു കാട്ടി അങ്ങനെ..!

“വസൂ ഈ ചൂടില്‍ ചൂടുചായ കുടിക്കുന്നതും ഒരു സുഖമാണില്ലേ?അതും ഈ മസാല ചായ..”

മണ്ണ് കൊണ്ടുള്ള മഡ്ക യിൽ നിന്നും ചുണ്ടുകൾ എടുക്കുമ്പോൾ കണ്ടു നിരത്തിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന വസു..

“നിന്റെ കണ്ണുകളിപ്പോഴും റോഡിനപ്പുറമാണല്ലോ?അതിലൊരാളായ് ഞാന്‍ നിന്നാല്‍ എനിക്ക് നീ എന്ത് വിലയിടും..?”

പകുതി കുസൃതിയും പകുതി പരുഷവുമായ്
അവൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം അവന്റെ ചാര കണ്ണുകൾ അവളിൽ തറഞ്ഞു…

“പീലി മതി..!”

” അപ്പോള്‍ വസുവിനും ദേഷ്യം വരും ഇല്ലേ?”

അവന്റെ മുഖത്ത് ഇരച്ച് വന്ന ദേഷ്യം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച് അവള്‍ തുടര്‍ന്നു..

“ഇതു വരെ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ പോലും സ്നേഹിക്കാത്ത ഒരു ഉമ്മ പോലും അഗ്രിഹിക്കാത്ത മുനികുമാരന്‍ ആണ് ഇയാള്‍ എന്നൊന്നും പറഞ്ഞാല്‍ വിശ്വസിക്കാന്‍ തക്ക പൊട്ടി അല്ല ഞാന്‍..!”

“ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ പീലി പ്രണയിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ?”

“വേണ്ട വസൂ ഇനിയും ദേവൂട്ടി എന്ന പതിവു പല്ലവി വേണ്ട..ആ കഥ ഞാന്‍ എത്രയോ കേട്ടു..?”

“പീലി നീ പുനര്‍ജ്ജന്‍മത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ?”

“ഈ ജന്‍മത്തില്‍ തന്നെ എനിക്ക് എന്നെ നഷ്ടപെട്ടു ..അപ്പോളാ പുനര്‍ജ്ജന്‍മം”