ശിവദം 73

.”നിങ്ങള്‍ക്ക് ആള് തെറ്റി പീലി ആണ് ഞാന്‍..പീലീ ശേഖര്‍..!
വസു എനിക്കൊന്നു കുളിക്കണം എവ്ടെയാ മുറി എന്ന് പറയൂ ..”

കോണിപടി കയറി മുകളിലെ മുറി തുറന്ന് കൊടുത്തപ്പോള്‍ കണ്ടു കണ്ണ് കലങ്ങി നിക്കുന്ന അമ്മയെ..!

“അമ്മ പിണങ്ങിയോ?അവളെ എനിക്ക് കിട്ടിയത് ഒരു തെരുവില്‍ നിന്നാണ് …ഇനി അമ്മ വേണം അവളെ എല്ലാം പഠിപ്പിക്കാന്‍..”

“പക്ഷെ വാസു..അതിനു മുന്നെ ആ കുട്ടി തിരികെ പോയാല്‍..?അവളെ അന്വേഷിച്ച് ആരെങ്കിലും വന്നാല്‍..?”

“ഇല്ല അമ്മേ എത്രയോ വര്‍ഷത്തെ എന്റെ കാത്തിരിപ്പിന്റെ എന്റെ അലച്ചിലിന്റെ ഫലമാണ് അവള്‍..അവള്‍ക്കിനി ഒരു മടങ്ങി പോക്ക് സാധ്യമല്ല..! ”

കല്‍ക്കട്ടയിലെ ഒറ്റമുറിയില്‍ നിന്ന് വന്ന അവള്‍ക്ക് ആ വീട് എത്ര കണ്ടിട്ടും മതി ആയില്ല.

നിലാവുള്ള ആ രാത്രിയില്‍ ജനല്‍ തുറന്നിട്ട് നക്ഷത്രങ്ങളോട് കൂട്ടുകൂടി…പതിയെ അമ്മയോടും..

മയിലാടും കുന്നിലെ കഥകള്‍ കേട്ട് മുഴുവിപ്പിക്കാതെ പലപ്പോഴും അവളുറക്കത്തിലേക്ക് വീണു..

കാച്ചെണ്ണയുടെ മണവും അമ്മയുടെ സാമിപ്യവും അവളിഷ്ടപെട്ടു തുടങ്ങി..

അപ്പോളും വസു മാത്രം അവളില്‍ നിന്നെത്രയോ അകലെ നിന്നു..

ജാനകി ഏടത്തീടെ മോന്‍ വസു ഒരു പെണ്ണിനെ കൊണ്ടുവന്നു എന്ന വാര്‍ത്ത നാട്ടിലാകെ കാട്ടു തീ പോലെ പടര്‍ന്നു..

അവളെ കാണാനായ് ആരൊക്കെയോ വന്ന് പോയ്‌ കൊണ്ടിരുന്നു…

അവളപ്പോഴും നഷ്ടപെട്ടതെന്തോ തിരയുന്ന മനസ്സോടെ ആ തൊടിയിലാകെ നടന്നു…

സന്ധ്യക്ക് കാവില് വിളക്ക് വയ്ക്കാന്‍ അമ്മയ്ക്കൊപ്പം അവളും പോയ്..

കാവിലെ ഇരുട്ടില്‍ അവളാരുടെയോ കൊഞ്ചലുകള്‍ കേട്ടു..താന്‍ മറന്നു പോയ കൊഞ്ചലുകള്‍ പോലെ..!

വീട്ടില്‍ നിന്നു മാറി കാവിനപ്പുറം ഓല കൊണ്ടു മേഞ്ഞ ഒരു കുഞ്ഞു വീട് അവ്ടെ നിന്നും വരുന്ന വസു..

അവ്ടെ എന്തെന്നറിയാന്‍ വല്ലാത്ത ഒരാകാംക്ഷ അവളില്‍ നിറഞ്ഞു..
അടുത്തദിവസം പകല്‍ അവളാ ഒാല മേഞ്ഞ വീട്ടിലേക്ക് പോയ്..

കാവില്‍ നിന്നും പറന്ന് വന്നൊര് അപ്പൂപ്പന്‍ താടി അവള്‍ക്ക് വഴികാട്ടി.

.ഓലയുടെ വിടവിലൂടെ ഉള്ളിലുള്ള ആളനക്കം അവളറിഞ്ഞു..