ശിവദം 73

എന്നിട്ട് എന്റെ കൈപിടിച്ച് കൊഞ്ചി എന്നത്തെയും പോലെ..

“”പിണങ്ങല്ലേ..ദേവൂട്ടന്റെ വസുവല്ലേ? ”

ആ കൊഞ്ചലില്‍ പരിഭവം മറന്ന് ഒളിപ്പിച്ച് വച്ച മാമ്പഴം നീട്ടുമ്പോള്‍ ആ കണ്ണുകള്‍ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു…

“നീ നീ ഓര്‍ക്കുന്നുവോ ദേവൂട്ടാ അത്?”

പെട്ടെന്നുള്ള വസുവിന്റെ ചോദ്യത്തില്‍ എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ തല ആട്ടുമ്പോള്‍ അവന്‍ അവളുടെ കൈകള്‍ പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു…

കാവിനപ്പുറം പണി തീരാത്ത ശിവക്ഷേത്രം..അതോ പൊളിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നതോ?

അവളെ അവ്ടെ നിര്‍ത്തി ഇടിഞ്ഞ് പൊളിഞ്ഞ് കിടന്ന കിണറിനോട് ചേര്‍ന്ന് കിടന്ന പാളയെടുത്ത് കണ്ണാടി പുഴയിലെ വെള്ളം മുക്കി കൊണ്ട് വന്ന് അവനാ കല്‍മണ്ഡപത്തിലൊഴിച്ചു..

അവന്റെ ചലനങ്ങളുടെ വേഗത അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി..

പക്ഷെ ഓടിപോകാന്‍ കഴിയാത്ത എന്തോ ഒന്ന് തന്നെ പിടിച്ച് നിര്‍ത്തുന്നു..

ദേവൂട്ടാ നോക്ക് ഈ അര്‍ദ്ധനാരീശ്വര രൂപം നോക്കൂ ..,അന്ന് ശിവപുരാണം കേട്ട ദിവസം ഈ അര്‍ദ്ധനാരീശ്വര രൂപത്തിന് നീ നമ്മുടെ പേര് നല്‍കി…
നിന്റെ കണ്ണുകളില്‍ നിറഞ്ഞ പ്രണയം കളിയായ് ഞാന്‍ മാറ്റിയപ്പോള്‍ നീ പറഞ്ഞു…
“എനിക്ക് കൃഷ്ണന്റെ രാധ ആവണ്ട പകരം ശിവന്റെ പാര്‍വ്വതി ആകണം നിന്റെ പാതി…വസു ദേവ്..വാസുകിയെ കഴുത്തില്‍ ചാര്‍ത്തിയ എന്റെ ദേവന്‍…ഞാന്‍ നിന്റെ ദേവൂ..നിനക്കായ് മാത്രം പിറവി എടുത്തവള്‍…അഗ്നിയില്‍ ദഹിച്ചാലും മറുപിറവി എടുത്ത് ഞാന്‍ തിരികെ വരും നിന്നെ സ്വന്തമാക്കാന്‍..അത് വരെ കാത്തിരിക്കണം എനിക്കായ്..”

.അന്ന് ഈ മണ്ഡപത്തിനു ചുവട്ടില്‍ വച്ചാണ് എന്നോട് പ്രണയം തുറന്ന് പറഞ്ഞത്…

അടര്‍ന്ന് വീണ രുദ്രാക്ഷത്തിലൊരെണ്ണം എടുത്ത് കസവ് പാവടയുടെ നൂലില്‍ കോര്‍ത്ത് എന്റെ കൈകളില്‍ കെട്ടി തന്നതും നീ ഓര്‍ക്കുന്നില്ലേ?പറ ദേവൂട്ടാ നീ ഓര്‍ക്കുന്നില്ലേ?