രുധിരാഖ്യം -6 325

കണ്ണടച്ച് ധ്യാനിച്ചതിനാൽ ആയിരിക്കണം  പിന്നിൽ നിന്നുള്ള ശബ്ദം അല്പം കഴിഞ്ഞാണ് ഉണ്ടായത്.

അത്രയും നേരം അനങ്ങാതെ പഴയപോലെ തന്നെ ഇരുന്ന ഇന്ദു മൂർച്ചയേറിയ അവസാന വാചകം കേട്ട് ആയിരിക്കണം കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്ന് ചാടിയെണീറ്റ് വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞത്.

“ഇല്ല….. ഏഥൻ…… ഏഥൻ തിരിച്ചു വരും… അവനെ തടയാൻ നിനക്ക് കഴിയില്ല മാവിക….. ”

ചീറിക്കൊണ്ട് ഇന്ദു തനിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നിരുന്ന മാവികയുടെ നേരെ അടുത്തു.

പക്ഷെ അനങ്ങാതെ നിന്ന അവളിൽ നിന്ന് ശബ്ദം ഉയർത്താതെ, പരിഹസിച്ചു കൊണ്ടുള്ള  ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു ഇന്ദുവിന് ഉള്ള മറുപടി.

” എങ്ങോട്ടേക്ക് ആയാലും അവൻ മരണത്തിലേക്കാണ് പോകുന്നത്…. ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവ് അവനില്ല…… എന്നെ കീഴടക്കാൻ വിചാരിക്കുന്നവർക്കുള്ള ശിക്ഷ ഇതായിരിക്കും…..പിന്നെ നീ ആവശ്യപ്പെട്ട കാര്യം…. കുറ്റബോധം ഒന്നും വേണ്ട… അയാൾ അതിന് അർഹനാണ്…. പോയിക്കോളൂ…. ഇല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ ഏട്ടൻ പേടിക്കും….. ”

ഓരോ വാചകങ്ങളും പറയുമ്പോൾ മാറിമറിഞ്ഞ് വന്നിരുന്ന ഭാവം ഒടുവിൽ പുച്ഛത്തിലേക്ക് എത്തിനിന്നു. അതോടൊപ്പം മറ്റെന്തെങ്കിലും ഇന്ദുവിന് പറയാൻ കഴിയുന്നത് മുന്നേ തന്നെ അവൾ മിന്നൽപോലെ ചിറകടിച്ചു മുകളിലേക്ക് ഉയർന്ന് ഇരുളടഞ്ഞ  ആകാശത്തിലേക്ക് മറഞ്ഞു.

“ഇല്ല…..ഏഥൻ വരും….. എന്നെയും നിന്നെയും തേടി….”

ആരോടോ ഉള്ള വാശിക്ക് എന്നവണ്ണം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇന്ദു കുളപ്പടവിൽ ആഞ്ഞുചവിട്ടി.

കൽപ്പടവിനോടടുള്ള വെള്ളത്തുള്ളികൾ വിറച്ചു തുള്ളി മുത്തുകിലുങ്ങും പോലെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കി. തെളിഞ്ഞ ജലത്തിനടിയിൽ കൽപ്പടവിന് ഇടയിലെവിടെയോ മറഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു താമരമൊട്ട്