രുധിരാഖ്യം -6 325

അനുവാദം ചോദിച്ചതിൽ ഉള്ള ഇഷ്ടപ്പെടായ്ക ഒരു കുറുമ്പ് പോലെ കാട്ടികൊണ്ട് അവൾ ഗിരീഷിനെ നോക്കി.

“അതല്ലെടീ….. ഞാൻ…. ഞാൻ….. അമ്മാവൻ എന്ന് വരും….??”

ചോദിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ച കാര്യം ചോദിച്ചില്ല എങ്കിലും ഒന്ന് വിക്കിയ ശേഷം ഗിരീഷ് അവളെ നോക്കി.

” അച്ഛൻ… രണ്ടുദിവസം കൂടി കഴിയുമായിരിക്കും….. എന്താ ഗിരിയേട്ടാ….?? ”

“ഒന്നുല്ലടീ…. ഞാൻ…. ഒന്നുകൂടി ഞാൻ വന്നു ചോദിക്കട്ടെ അമ്മാവനോട്…. നിന്നെ എനിക്ക് തന്നേക്കാവോ എന്ന്…??”

അവൻ പതിയെ തല ചെരിച്ച് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.അതിൽ  നിറഞ്ഞ പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു.

” അച്ഛൻ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ശരിയാകാതെ അച്ഛൻ സമ്മതിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ ഏട്ടാ…? ”

നിരാശയിൽ എന്നവണ്ണം ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു.

” ന്നാ…. എന്തായാലും ഒരിക്കൽ കൂടി ഞാൻ അമ്മാവനോട് ചോദിക്കാം…. എന്നിട്ടും അമ്മാവൻ സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിൽ….. ഞാൻ……വിളിച്ചാൽ…..നീ എന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി വരുമോ  ഗൗരി….? ”

ചോദിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നപോലെ മടിച്ചുമടിച്ച് ആണവൻ അവളെ നോക്കിയത്.

സന്തോഷംകൊണ്ട് തെളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ അവൾ പെട്ടെന്ന് അവനെ തലയുയർത്തി നോക്കി എന്തോ മറുപടി പറയാൻ ആഞ്ഞെങ്കിലും പിന്നെയും അവളുടെ മുഖം പതിയെ സങ്കടത്തിനും നിരാശയിലും മുങ്ങി.

‘ഇല്ല’എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി.

“ഇല്ലേ….? ”

ഒരു നടുക്കം പടർന്ന ഗിരീഷിന്റെ ശബ്ദം അല്പം ഉയർന്നു പോയിരുന്നു.

ഒന്ന് ഞെട്ടിയ  ഗൗരി ആരെങ്കിലും കേട്ടോ എന്ന് ഇരുവശത്തേക്കും തലവെട്ടിച്ച് നോക്കി. ആരുമില്ല എന്ന് മനസ്സിലായതോടെ അവൾ പതിയെ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു.