രക്തരക്ഷസ്സ് 32 (Last Part) 40

മാഷേ,ഇറങ്ങുന്നില്ലേ.ഇത് ലാസ്റ്റ് സ്റ്റോപ്പാ.നിങ്ങൾ പറഞ്ഞ ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് ഇവിടുന്ന് ഓട്ടോ ആക്കേണ്ടി വരും.കണ്ടക്ടർ വീണ്ടും അയാളെ സമീപിച്ചു.

ഹാ,അഭിമന്യു അയാളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി.ബർത്തിൽ ഇരുന്ന ബാഗ് വലിച്ചെടുത്ത് മുൻപോട്ട് നടന്നു.

മുൻപിലെ സീറ്റിൽ ഉറക്കത്തിലായിരുന്ന ലക്ഷ്മിയേയും ആറ് വയസ്സ്കാരി മകളേയും തട്ടി വിളിച്ച് പുറത്തിറങ്ങി.

നീണ്ട ഇരുപത് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം വള്ളക്കടത്ത് മണ്ണിൽ കാൽ കുത്തുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ചെറിയൊരു നനവ് പടർന്നിരുന്നു.

അടുത്ത് കണ്ട ഓട്ടോ സ്റ്റാന്റിൽ നിന്നും വള്ളക്കടത്ത് ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് ഓട്ടം വിളിക്കുമ്പോൾ അഭി ചുറ്റും നോക്കി.

ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു.പഴയ ഗ്രാമം നഗരത്തിന് വഴി മാറി.റോഡുകൾ വികസിച്ചു. വാഹനങ്ങളും കടകളും വർദ്ധിച്ചു.

എന്തൊക്കെയോ തിരക്കുകളുമായി എങ്ങോട്ടൊക്കെയോ പോകുന്ന ആളുകൾ.ആർക്കും ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാൻ സമയമില്ല.

കാലത്തിന്റേതായ മാറ്റങ്ങൾ തനിക്കും സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. മുടിയിൽ നര കയറി.കാഴ്ച്ച മങ്ങിത്തുടങ്ങി.കണ്ണട വച്ചില്ലെങ്കിൽ ഒന്നും വ്യക്തമല്ല.

കൃഷ്ണ മേനോന്റെ കളരി പ്രയോഗത്തിൽ തളർച്ച ബാധിച്ച കൈക്ക് സ്വാധീനം ഇപ്പോഴും കുറവ്.

വീണ്ടും ചിന്തകളിലേക്ക് മനസ്സ് പാഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഓട്ടോ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഗേറ്റിൽ എത്തിയിരുന്നു.

അഭിമന്യു പുറത്തേക്ക് നോക്കി. ക്ഷേത്രത്തിനും മാറ്റങ്ങൾ വന്നിരിക്കുന്നു.

സമീപം കുറെയേറെ കടകൾ വലിയ വലിയ കെട്ടിടങ്ങൾ, ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് കടക്കാൻ പടുകൂറ്റൻ കമാനം.

എത്രയായി,വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അഭി ഡ്രൈവറെ നോക്കി.

ഒന്നും വേണ്ട.നരബാധിച്ച താടി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ അഭിമന്യുവിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ തന്നോട് വാടക വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ ആ ഓട്ടോക്കാരനെ പണ്ടെവിടെയോ കണ്ട് മറന്നത് പോലെ അയാൾക്ക്‌ തോന്നി.

കണ്ണട ഒരിക്കൽ കൂടി ഉറപ്പിച്ച് വച്ചുകൊണ്ട് അഭി അയാളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

ഞാൻ എവിടെയോ,നമ്മൾ മുൻപ് പരിചയമുള്ളത് പോലെ ഒരു… അയാൾ പാതിയിൽ നിർത്തി.

താൻ മറന്നു.ല്ലേ,ഞാൻ ദേവൻ ആണെടോ.കാളകെട്ടി ഇല്ലത്തെ ദേവദത്തൻ…

അഭിമന്യുവിന്റെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതം കൊണ്ട് മിഴിഞ്ഞു. ദേവേട്ടൻ ആ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു.

മ്മ്.അതേ.താൻ പോയെ പിന്നെ ഇവിടെ ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങൾ വന്നു. കണ്ടില്ലേ പഴയ പാടങ്ങൾ നിന്നിടത്ത് കെട്ടിടങ്ങൾ, റോഡുകൾ.