മെർവിൻ 4 (Dead, but lives in another body) [Vickey wick] 97

പെട്ടന്നതാ, അവൾ ഓടുന്നതിന്റെ എതിർ ദിശയിൽ നിന്നും ഒരു ചെന്നായ അവളുടെ മേലേക്ക് ചാടി വീണു. അവൾ വീണു പോയി. അതവളുടെ നെഞ്ചിൽ കയറിനിന്നു. അതിന്റെ കണ്ണിലെ തിളക്കത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു ഉള്ളിലെ അസാധാരണത്വവും പൈശാചികതയും. അത് പല്ലിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അടുത്ത നിമിഷം അതളുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് കടിക്കുവാനാഞ്ഞു. ജെനി തന്റെ രണ്ടു കൈകൊണ്ടും മുഖം മറച്ച് അലറി.

 

 

പെട്ടെന്ന് ചെന്നായ്ക്ക് ഒരു മാറ്റം. അത് ജെനിയെ ഒന്നുകൂടി സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി. എന്നിട്ട് നീട്ടി ഒരു ഓരിയിടൽ. അത് സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ ജെനി കണ്ണുകൾ അടച്ചു കാതുപൊത്തി അലറി വിളിച്ചു.

 

 

“ജെനി… മോളെ ജെനി… ”

 

 

ജെയിം ആണ് അവൾ ക്ഷീണിച്ച് അവശമായ കണ്ണുകൾ പതിയെ തുറന്നു. ജെയിമിനെ കണ്ടതും അവൾ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കെട്ടി പിടിച്ചു.

 

 

“പപ്പാ… ”

 

 

“മോളെ ലിന്റയും ലോണയും എവിടെ? ”

 

ലെന ചോദിച്ചു.

 

 

അവൾ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി എങ്ങലടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നതെല്ലാം പറഞ്ഞു.

 

 

എല്ലാരും ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതായി പോയി. അടുത്ത നിമിഷം ലെന കാട്ടിലേക്കു ഓടുവാൻ ഒരുങ്ങി. ലെനയെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട് കരുതിയിരുന്ന തോക്കും കൈയിൽ എടുത്ത് ജയിമും ഹോർഡും മുൻപിൽ ഓടി.

 

 

ജെനിയും അവരോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. അവർ സ്ഥലത്തെത്തിയ ഉടനെ ജെനി അവർക്കു പൊത്ത് കാട്ടികൊടുത്തു. ജെയിം പൊത്തിലേക്കു ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ നുഴഞ്ഞു കയറി. ഇരുട്ടത്ത് തപ്പിയപ്പോൾ കൈയിൽ എന്തോ തടഞ്ഞു. അതയാൾ വലിച്ചു പുറത്തേക്കു ഇട്ടു.

 

 

 

അവരരാരും അന്നുവരെ അങ്ങനെയൊരു ദൃശ്യം കണ്ടിട്ടില്ല. അത് ലോണയുടെ ഒടിഞ്ഞു മടങ്ങിയ ശരീരം ആയിരുന്നു. കൈകാലുകൾ എല്ലാം ഒടിഞ്ഞു മടങ്ങിയിരുന്നു. തലയോട്ടിയുടെ പല ഭാഗങ്ങളും പൊട്ടി താഴ്ന്നിരുന്നു. മുഖത്തെ എല്ലുകളും ഒടിഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ അവളുടെ രൂപം അങ്ങേയറ്റം ഭയവും വെറുപ്പും ഉളവാക്കുന്നതായിരുന്നു. ഒരു കണ്ണും നഷ്ടമായിരുന്നു. താടിയെല് ഒടിഞ്ഞു തൂങ്ങിയിരുന്നു.

 

 

 

ജെനി ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളു… ബെല്ലയുടെ വയറ്റത് മുഖമമർത്തി നിന്ന് കരഞ്ഞു. സ്വന്തം മകളുടെ ശരീരമായിട്ട് പോലും ആ രൂപം കണ്ടു വന്ന മനം പിരട്ടലിൽ ലെന ഒക്കാനിച്ചു പോയി. കരച്ചിലും ഒക്കാനവും ഒരുമിച്ചു വന്നു. പെട്ടെന്ന് അങ്ങനെയുണ്ടായെങ്കിലും അടുത്ത നിമിഷം അവർ തന്റെ ദേഹത്തു പറ്റിയിരുന്ന ഛർദിൽ പോലും വകവെയ്ക്കാതെ മുട്ടിൽ ഇഴഞ്ഞു ചെന്ന് ആ രൂപം തന്റെ മടിയിൽ വാരിയെടുത്തു വെച്ച് അലറികരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

 

 

ഹോർഡ് നിർത്താതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ജെയിം അയാളെ താങ്ങിപിടിച്ചു. ജെനി പെട്ടെന്നൊർമ്മിച്ച പോലെ പറഞ്ഞു.

 

 

“അമ്മേ… ലിന്റ… ”

 

 

അപ്പോഴാണ് ലിന്റയെക്കുറിച്ചുള്ള ബോധം എല്ലാവർക്കും ഉണ്ടായാത്. അവർ പള്ളിയിലേക്ക് ഓടി. വാതിൽ തള്ളിതുറന്നു ജയിമും ഹോർഡും ആദ്യം അകത്തുകയറി. വാതിൽ തുറന്നതും ഒരുപാട് കാക്കകൾ ചിതറിപ്പറന്നു. ഒരു കാക്കയുടെ ചുണ്ടിൽ നിന്നും വീണ എന്തോ ഒന്ന് ലെനയുടെ കാൽചുവട്ടിൽ വന്നു പതിച്ചു. അത് ഒരു മാംസക്കഷണമായിരുന്നു. ലെന ഒന്ന് ഞെട്ടിയ ശേഷം കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് ഓടി.