മുറിപ്പാടുകൾ [മനൂസ്] 2764

പുച്ഛത്തോടെയുള്ള അവളുടെ വാക്കുകൾ അയാളെ സ്തബ്ധനാക്കി.അയാൾ അവളെ നോക്കി നിന്നുപോയി..

 

“നീ.. നീ ആരാണ്.. ഇതെങ്ങനെ..”

 

ജോർജ് വല്ലാതെ പകച്ചു..

 

“എന്തിനാണ് ഇത്ര പതർച്ച.. ആരും ഒരിക്കലും കണ്ടു പിടിക്കില്ല എന്ന നിങ്ങളുടെ മൂഢ വിശ്വാസം തകർന്നതിലുള്ള ഞെട്ടലാണോ.. എനിക്ക് നിങ്ങളെ തേടി വന്നല്ലേ പറ്റു, അത് എന്റെ നിയോഗം ആണ്..”

 

ഉറച്ച സ്വരമായിരുന്നു അത് പറയുമ്പോൾ അവൾക്ക്..

 

“ആരാണ് നീ..എന്നെ എങ്ങനെ അറിയാം.”

 

അവളുടെ വാക്കുകളുടെ പൊരുൾ അറിയാതെ ജോർജ് വീണ്ടും തിരക്കി..

 

“അറിയാം.. നിങ്ങളെ കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയാം. അത്ര പെട്ടെന്ന് അവയൊന്നും എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും മായുകില്ല..”

 

ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അയാൾ അവളെ നോക്കി..

 

“മാത്യുവിനെ സാർ അത്ര പെട്ടെന്ന് മറന്നോ..നിങ്ങളുടെ മാത്തച്ചൻ ..എന്റെ ഇച്ഛായനാണ്..”

 

മാത്യു എന്ന പേര് കേട്ടതും ജോർജ് വല്ലാതെ പകച്ചു.അയാളുടെ ശരീരം തളരുന്നത് പോലെ.. പുറത്തെ പേമാരിയിലും അയാൾ ഉഷ്ണിച്ചു..

അരികിൽ കണ്ട സോഫയിലേക്ക് അയാൾ പിടിച്ചിരുന്നു..

 

കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അവിടം നിശ്ശബ്ദമായിരുന്നു..പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയ്ക്ക് കൂട്ടായി ഇടിമിന്നൽ ഇതിനോടകം ആരംഭിച്ചിരുന്നു..

 

തന്റെ മിഴികളെ നേരിടാൻ ആവാതെ ശിരസ്സ് കുനിച്ചു ഇരിപ്പ് തുടർന്ന ജോർജിനെ കാണുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ അവൾക്ക് വല്ലാത്ത ആനന്ദം അനുഭവപ്പെട്ടു..

 

“എന്തേ ശരീരം തളരുന്നുണ്ടോ.മറ്റുള്ളവരെ ഒരുപാട് തളർത്തിയ ആളല്ലെ.. കാലം തിരിഞ്ഞു കൊത്താതെ ഇരിക്കുമോ.

 

ഇങ്ങനെയൊരു കൂടിക്കാഴ്ച തീരെ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല അല്ലെ.. ജീവിതം പലപ്പോഴും അങ്ങനെയാണല്ലോ പ്രതീക്ഷകൾക്ക് വിപരീതമായി പലതും നമുക്ക്‌ മുന്നിൽ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും..”

 

വാക്കുകൾ മുഴുവൻ ആക്കാൻ കഴിയാതെ അവൾ വിങ്ങി..തൊണ്ട ഇടറുന്നു എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന മുന്തിരി ജ്യൂസ് അല്പമിറക്കി തൊണ്ട നനച്ചു..