മിഥുനമാസത്തിലെ കാറ്റ് (അപ്പൂസ്) 2030

“ഇനിയും അവസരം ഉണ്ട്… ഈ വട്ടം നമ്മൾ പിരിയുന്നത് വരെയെങ്കിലും….. ഇനിയെങ്കിലും എന്നോട് സമ്മതിച്ചു കൂടെ???? ഇഷ്ടാ ന്ന്??”

അവനവളുടെ മുഖത്തേക്ക് പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കുമ്പോൾ അവനെ നോക്കിയിരുന്ന അവൾ പെട്ടന്ന് മുഖം കുനിച്ചു..

ലജ്ജയാണോ സങ്കടമാണോ അതോ ഭയമാണോ എന്നറിയില്ല അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തു.. അവന്റെ നേരെ നോക്കാൻ മടിച്ച് അവൾ ദൂരെ ഒരു പൊട്ടുപോലെ കാണാവുന്ന തേനാടുംകുന്നു പള്ളിയുടെ ഉയർന്നു കാണുന്ന കുരിശിൽ ദൃഷ്ടി ഉറപ്പിച്ചു..

“നമുക്ക് തിരിച്ചു പോയാലോടാ??”

അവൾ അവൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി നൽകിയില്ല… അവനും പ്രതീക്ഷ കുറവായിരുന്നു അവളിൽ നിന്നൊരു മറുപടി ലഭിക്കുമെന്ന്…

“അതിനും മാത്രം സമയം ആയില്ലല്ലോ…”

“പോവാടാ… അൽപ്പം ആശ്വാസം തേടിയാണ് ഇവിടെ വന്നത്.. പക്ഷെ വല്ലാതെ ഭയം തോന്നുന്നു.. എവിടേക്ക് എന്നില്ലാതെ ഓടി രക്ഷപെടാനാ തോന്നണെ…. എന്നെ വേട്ടയാടുന്നവർ തൊട്ടടുത്തു നിന്നും ഏതു നിമിഷവും ചാടി വീഴും എന്ന പോലെ..”

“ഞാൻ ഉള്ളപ്പോളോ നിനക്ക് ഭയം…”

“എനിക്ക് സ്നേഹിക്കുന്നവരെയും ഭയമാണ്. സ്നേഹത്തിന്റെ മറുവശം ചിലപ്പോൾ സ്വാർത്ഥത… ചിലപ്പോ കാമം…. എനിക്ക് പക്ഷെ ഭയമാണ്..”

“അതിനർത്ഥം നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നല്ലേ..”

അവളുടെ കവിളുകൾ അമളി പറ്റിയതിൽ അൽപ്പം തുടിച്ചെന്നു തോന്നിച്ചെങ്കിലും സമർത്ഥമായി മറച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു…

“നമുക്ക് പോവാം ”