ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2561

ഏഴ് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് കുരിശ് വരച്ച് ഈ വീടിന്റെ പടി കയറുമ്പോൾ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു… വര്ഷങ്ങൾക്കിപ്പുറവും അതിനൊരു മാറ്റം സംഭവിച്ചിട്ടില്ല…

മുറ്റത്തേക്ക് വന്ന കാറിന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും മേരി പുഞ്ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് വന്നു..

മറുവശത്ത് അവളുടെ മുഖത്ത് പടരുന്ന ഓരോ ഭാവങ്ങളും സൂക്ഷ്മമായി നോക്കുകയായിരുന്നു ജോയൽ..

“ഇറങ്…”

മേരിയവളുടെ വാടിയ മുഖം കാണാതെ ഇരിക്കാൻ അവൻ പറഞ്ഞു..

അമ്മച്ചിക്കൊരു തളർന്ന പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചവൾ പുറത്തേക്ക് വന്നു..

മേരി വിശേഷങ്ങളോരോന്നും ചോദിച്ചവരെ വീട്ടിലേക്ക് കയറ്റി.. എല്ലാത്തിനും യാന്ത്രികമായി അവൾ മറുപടി നൽകി..

“ഇനി കുറച്ചു നേരം അവള് റെസ്റ്റ് എടുക്കട്ടേ… അമ്മച്ചി പോയി ചായ ഇട്ടെ…”

ഹെലനിപ്പോൾ സ്വസ്ഥതയോടെ ഇരിക്കാനായി അവൻ അമ്മച്ചിമാരെ ഒഴിവാക്കി…

അവർ വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവച്ചു അകത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ ഹെലൻ മുകളിലേക്കുള്ള പടികൾ കയറി തങ്ങളുടെ റൂമിലേക്ക് പോയി…

അവൻ അവളുടെ പോക്ക് നോക്കി അങ്ങനെ നിന്നു..

മുറിയിൽ കയറി അവൾ ചുറ്റും വീക്ഷിച്ചു… മുറി വൃത്തിയാക്കി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്…
കുട്ടാപ്പി ഇടക്കിടെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്നതിന്റെയൊരു കുറവ് മാത്രമേ കാണാനുള്ളു…

ബെഡിനോട് ചേർന്ന് ചെറിയ ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന തങ്ങളുടെ കല്യാണ ഫോട്ടോയിലേക്ക് അവളുടെ നോട്ടമെത്തി..

ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന ജോയിയും നിർവികാരതയോടെ നിൽക്കുന്ന താനും.. അവൾ അതിലേക്ക് കുറച്ചു നേരം സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി…

വീണ്ടും മുറിയൊന്നാകെ അവൾ നോക്കി.. കുട്ടാപ്പിയുടെ കുസൃതികൾ നിറഞ്ഞ ഒട്ടനേകം ചിത്രങ്ങൾ.. പിന്നെ ഹെലനും ജോയിയും മാത്രമുള്ള സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ചില നിമിഷങ്ങൾ ചില്ലിട്ടതും..

പെട്ടെന്നാണ് അവളുടെ ഇടുപ്പിലൂടെ രണ്ട് കൈകൾ അവളെ പിറകിൽ നിന്നും ചുറ്റി വരിഞ്ഞത്…

പെട്ടെന്നവളൊന്നു ഞെട്ടി പിടഞ്ഞെങ്കിലും ഈ റൂമിൽ അതിനുള്ള അവകാശം ആർക്കാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് വന്നപ്പോൾ അവൾ പതിയെ അടങ്ങി…

“എന്നതാണ് ഒരു ആലോചന…”

ഇളം പനി ചൂടുള്ള അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചെറുതായി മുത്തി ജോയൽ ചോദിച്ചു..

അവന്റെ ചുംബനം അവളെ വിറപ്പിച്ചു..

അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി അങ്ങനെ നിന്നു…

മെല്ലെ യവൻ അവളെ തന്റെ നേർക്ക് തിരിച്ചു നിർത്തി…

തന്റെ വലം കൈ സാരി മറയാത്ത ഇടുപ്പിൽ പതിയെ അമർത്തി പിടിച്ചു..