ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2560

രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ജോയൽ രാത്രി വൈകിയാണ് വീട്ടിലേക്ക് വന്നത് …

പല തവണ ഹെലൻ വിളിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും അവൻ ഫോൺ എടുത്തില്ല…

വീട്ടിലേക്ക് വന്ന് കയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഹെലൻ വാതിൽ തുറന്ന് കൊടുത്തു..

അവളോട് ഒന്നും പറയാതെയവൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

അവന്റെ മൗനം അവളെ വേദനിപ്പിച്ചു..

മുറിയിൽ വന്നപ്പോൾ മോനെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ചുറങ്ങുന്ന അവനെ അവൾ കണ്ടു …

പിറ്റേന്നു രാവിലെയും അവൻ അവളോട് മിണ്ടിയില്ല…

ഓഫീസിൽ പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോഴും തന്റെ കൂടെ ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്ന അവളെ അവൻ ശ്രദ്ധിക്കാതെ കാറിലേക്ക് കയറി..

പനിയുടെ ക്ഷീണം വിട്ടകന്നെങ്കിലും ആ ദിവസം കൂടി അവൾ ലീവ് എടുത്തിരുന്നു..

അന്ന് മുഴുവൻ ജോയിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു അവളുടെ ചിന്ത… എപ്പോഴൊക്കെയോ താൻ ജോയിയെ അവഗണിച്ചിരുന്നു എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങൾ..

ഒരിക്കലുമൊരു പരിഭവസ്വരം അവനിൽ നിന്നുമുണ്ടായിട്ടില്ല… അവൾ ഓർത്തു..

സായം സന്ധ്യ കുളിച്ചു കുറി തൊട്ട് കിഴക്കേ ചക്രവാളത്തിന്റെ ഉമ്മറത്തേക്ക് ഇരുന്നു…

അവനോട് എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു…
കുട്ടാപ്പിയെ റൂമിലിരുത്തി പഠിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ് അവൻ റൂമിലേക്ക് എത്തുന്നത്…

കുളി കഴിഞ്ഞു ഡ്രെസ്സ് മാറുമ്പോൾ അവന് മുന്നിൽ ചായയുമായി ഹെലനെത്തി..

അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടാവൻ ചായ വാങ്ങി…

അവന്റെ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അവളുടെ ഉള്ളം തണുത്തു.. നെഞ്ചിലെ ഭാരം അകന്നത് പോലെ…

“ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായോ നിനക്ക് നമ്മള് സ്നേഹിക്കുന്നവർ നമ്മളോട് മിണ്ടാതെയോ ഒഴിവാക്കുന്ന പോലെയൊക്കെ പെരുമാറുമ്പോൾ അവർക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന ആ ഒരു പരമാനന്ദം..”

കണ്ണുകളിൽ കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ചവൻ ചോദിച്ചു…

“ഇതിപ്പോ ഒരു ദിവസം അല്ലെ നിനക്ക് സഹിക്കേണ്ടി വന്നുള്ളൂ.. നീ കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു നാളുകളായി കാണിക്കുന്നത് എന്നതാ..