ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2561

ബാൽക്കണിയിൽ മദ്യവുമായി അവൻ ഇരുന്നു…ഇപ്പോൾ മദ്യമാണ് കൂട്ട്… ആരോടും അടുപ്പമില്ല.. കൂട്ടുകാർ പലരോടും കാരണമില്ലാതെ കലഹിച്ചു ഒഴിവായി..

നീറുന്ന ഓർമ്മകൾ മനസ്സിനെ പിടിമുറുക്കുമ്പോൾ ഒരു അത്താണിയെന്നപോൽ അവൻ മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിൽ അഭയം തേടും… പിന്നീട് എല്ലാം ഒരു പുകമറയാണ്…

മതിവരുവോളം കുടിക്കും.. ആരും തടയാനില്ല.. പരാതി പറയലും പരിഭവം പറയലും അവൻ തന്നെ നിർത്തിച്ചു..

××××××××××××××××××××××××××××××××××××

മീന വന്നപ്പോൾ റൂമിൽ ജോയലുണ്ടായിരുന്നു…

അതുവരെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടുകയായിരുന്നു അവൻ.. അവളും അവനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ കിടന്നു..

എങ്കിലും ഇടക്കിടെ അവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയിരുന്നു.. ആശങ്കപ്പെടുത്തുന്ന കാഴ്ചകളാണെങ്കിൽ വീണ്ടും കണ്ണുകൾ മറ്റൊരു ബിന്ദുവിലേക്ക് നടും..

മീന വന്നതിനു ശേഷം രംഗം പതിയെ ശാന്തമായി തുടങ്ങി…

അവർ കൊച്ചുമോന്റെ വിശേഷങ്ങളും നാട്ടുവിശേഷങ്ങളും പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതോടെ ജോയൽ കാട് താണ്ടുന്ന ചിന്തകളെ പിടിച്ചു കെട്ടി നിർത്തി..

കുട്ടാപ്പിയുടെ വിശേഷങ്ങളും കുസൃതികളും ചിരിയോടെ മീന പറയുമ്പോൾ ഹെലനും ജോയലിന്റെയും മനസ്സിൽ മോന്റെ മുഖം മാത്രമായി.. ചിന്തകളെ അകലേക്ക് മേയാൻ വിട്ട് അവർ പതിയെ അവന്റെ കുസൃതികൾ ഓർത്തു ചിരിച്ചു…

ഹെലൻ പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ജോയലിന്റെ മനസ്സ് നിറഞ്ഞു…

വൈകിട്ട് ഡോക്ടർ വന്നപ്പോൾ ഡിസ്ചാർജ് വാങ്ങി അവർ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു…

അവന്റെ കാറിലാണ് യാത്ര..കാറിന് മുന്നിൽ ഹെലൻ ഇരുന്നപ്പോൾ മീനാമ്മ പിന്നിൽ ഇരുന്നു….ഹെലന്റെ വീടിന് അടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയി ആയിരുന്നതിനാൽ ഒരുപാട് യാത്ര വേണ്ടി വരില്ല..

വീട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള വളവ് തിരിയാതെ കാർ മുന്നോട്ട് തന്നെ പോകുന്നത്‌ കണ്ടാണ് ഹെലൻ ജോയലിനെ ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കിയത്..

“നോക്കണ്ട… നമ്മുടെ വീട്ടിലേക്കാ പോണത്… കുറച്ചു ദിവസം റെസ്റ്റ് വേണം നിനക്ക്.. ബാങ്കിൽ വിളിച്ച് ലീവ് പറഞ്ഞേക്…”

അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ഡ്രൈവിംഗിൽ ശ്രദ്ധകൊടുത്തു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു..

ഫ്രണ്ട് മിററിൽ നോക്കിയപ്പോൾ മരുമകന്റെ അഭിപ്രായത്തിനു പുഞ്ചിരി നൽകുന്ന മീനയെ കണ്ടതും പിന്നെയൊന്നും മിണ്ടാതെ അവൾ പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു..