ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2561

ആ വിളി കേട്ടതും അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ പൊഴിഞ്ഞു…

അവന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ വിരലുകളെ കോർത്തു.. അവളും അതാഗ്രഹിച്ച പോലെ ശക്തിയായി കൈ ചേർത്തു…

ഇരുവരും ഒന്നും പറയാതെ നിറ മിഴികളിലൂടെ പലതും പറഞ്ഞു..

പെട്ടെന്നാണ് പിന്നിലെ വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്‌ദം ഇരുവരും ശ്രദ്ധിച്ചത്..
ഇരുവരും അങ്ങോട്ടേക്ക് മിഴികൾ പറിച്ചു നട്ടു..

×××××××××××××××××××××××××××××××××××××

ആശുപത്രിയിലേക്ക് കാർ പാർക്ക് ചെയ്ത് അകത്തേക്ക് ജോയൽ കയറുമ്പോഴാണ് മേരിയുടെ കാൾ അവനെ തേടിയെത്തുന്നത്..

“എന്നതാ അമ്മച്ചി…”

“നീയിപ്പോ എവിടെയാ.. ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണോ.. അവളെ കണ്ടോ..”

വ്യാകുലതയോടെ അവർ തിരക്കി..

“ഇല്ല അവിടെയെത്തി..അങ്ങോട്ടേക്ക് നടക്കുവാ..”

“ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടും അവൾ എടുക്കുന്നില്ലായിരുന്നു..”

“അതിപ്പോ അവൾ ഇപ്പോഴും മയക്കത്തിൽ ആണെന്ന മീനാമ്മ പറഞ്ഞേ..”

“മീന ഉണ്ടോ അവിടെ…”

“ഇപ്പൊ വീട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങി കാണും.. ഇന്നലെ രാത്രി വന്നയല്ലേ ഉടുത്തു മാറാൻ എന്നേലും എടുക്കണ്ടെ..ഞാൻ ദാ റൂമിനടുത്തു എത്തി.. അമ്മച്ചി ഏതായാലും കട്ട് ചെയ്യണ്ട..”

പുഞ്ചിരിയോടെ മേരിയോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞു ഹെലൻ കിടക്കുന്ന റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന ജോയൽ തന്റെ മുന്നിലെ ആ കാഴ്‌ച കണ്ട് നടുങ്ങി പോയി..

തന്റെ ഹെലന്റെ കൈയിൽ കൈ കൊരുത്തു അവൾക്ക് സമീപം ഇരിക്കുന്ന അയാൾ ..ആൽവിൻ..

ആ കാഴ്ച്ച അവനെ തളർത്തി..

മൂവരും പരസ്പരം നോക്കി… ജോയലിന്റെ തീക്ഷ്ണമായ നോട്ടം ഹെലന്റെ മിഴികളിൽ പതർച്ചയുണ്ടാക്കി..

ആൽവിനും ഇങ്ങനെയൊരു കൂടിക്കാഴ്ച അവിടെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല… തളർന്ന് മയങ്ങുന്ന ഹെലനെ കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ അടുത്ത് ഇരുന്നുപോയി..

എന്നും ചേർത്തു പിടിക്കാൻ കൊതിച്ച ആ കൈകൾ ശൂന്യമായി കണ്ടപ്പോൾ അതൊന്ന് ചേർത്തു പിടിച്ചു.. ഒന്നും മനപ്പൂർവ്വമല്ല..ചിലപ്പോഴൊക്കെ നമ്മുടെ മനസ്സിനും ശരീരത്തെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയാതെ പോകാറുണ്ട്.. എല്ലാം അങ്ങനെ വന്ന് ഭവിച്ചതാണ്…

ഹെലന്റെയും അൽവിന്റെയും മുഖത്തേക്ക് മാറി മാറി നോക്കിയ ജോയലിന്റെ കണ്ണുകൾ പെട്ടെന്ന് കോർത്തു പിടിച്ച അവരുടെ കൈകളിലേക്ക് ചെന്നെത്തി…

അവന്റെ നോട്ടം എങ്ങോട്ടാണ് എന്ന് നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഹെലനും അത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്.. ഇത് സത്യമോ മിഥ്യയോ എന്നറിയാതെ അവൾ പകച്ചു..പൊടുന്നനെ അവൾ അൽവിന്റെ കൈയിലെ പിടി അയച്ചു..

ആൽവിനും അപ്പോഴാണ് അതിനെക്കുറിച്ചു ബോധവാനായത്..