ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2561

അത് തുള്ളിയായി താഴേക്ക് ഒഴുകി…

രണ്ട് പേർ ആ ചാക്ക് കെട്ട് പിടിച്ചപ്പോൾ പ്രധാനി കൈയിൽ കോടാലിയും മമ്മട്ടിയും കരുതി… മൂവരും ലാമ്പിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ കാടിന് ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു…

ഒരു മണിക്കൂറിന് ശേഷം തിരികെ വാഹനത്തിൽ മടങ്ങുന്ന മൂവരിൽ പ്രധാനി ആരെയോ ഫോണിൽ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

××××××××××××××××××××××××××××××××××

വിയർപ്പു പൊടിഞ്ഞു നഗ്‌നമായ അവളുടെ ഉദരത്തിൽ തലചേർത്തു കിടക്കുന്ന ജോയലിന്റെ തലമുടി മെല്ലെ വിരലുകൾ കൊണ്ട് തഴുകുകയായിരുന്നു ഹെലൻ…

എല്ലാം മറന്ന നിമിഷങ്ങൾ…

“നീ ഈ ആറു മാസങ്ങൾക്കിടയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും എന്നോട് തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ…”

ശാന്തമായിരുന്നു അവന്റെ സ്വരം… അത് കേട്ടതും അവളുടെ കൈവിരലുകൾ നിശ്ചലമായി…

അവന്റെ ചൂടുള്ള നിശ്വാസം തന്റെ നാഭിയിൽ തട്ടുന്നത് അവൾക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു…

മറുപടിയൊന്നും കിട്ടാതെ വന്നപ്പോൾ അവൻ മെല്ലെ തലയുയർത്തി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി… ആ പിടയ്ക്കുന്ന മിഴികളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു അവനുള്ള ഉത്തരം…

പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവന്റെ ഫോൺ ചിലച്ചത്…

അവനോട് എന്തു പറയണം എന്നറിയാതെ അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു…

അവളിൽ നിന്നും അകന്ന് മാറിയ അവൻ കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ഫോൺ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു…

രണ്ട് മിനിട്ട് നീണ്ടു നിന്ന ഫോൺ സംഭാഷണം അവസാനിപ്പിച്ചു അവൻ ഫോൺ ഓഫ് ആക്കിയപ്പോൾ മറുഭാഗത്ത് മൂവർ സംഘം കാട്ട് വഴികൾ താണ്ടി നാട്ടു വഴികളിലേക്ക് കടന്നിരുന്നു…

തുടരും….

അടുത്ത ഭാഗം

തന്റെ മിഴികൾ നേരിട്ട് കണ്ട കാഴ്ച്ച ഇതുവരെയും മനസ്സിൽ നിന്നും വിട്ടുമാറുന്നില്ല…അവന്റെ കാലുകൾ ആക്സിലേറ്ററിൽ കൂടുതൽ അമർന്നു തുടങ്ങി.. കോപം വര്ധിക്കുന്നതോടൊപ്പം അവന്റെ കാറിന്റെ വേഗതയും വർധിച്ചു …അവന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു… പ്രതികാരം…

(പ്രിയപ്പെട്ട പുള്ളകളെ പഴയ ഫോണിൽ ഏകദേശം മുക്കാൽ ശതമാനം എഴുതി തീർത്ത കഥയാണ്… എന്റെ നല്ല കാലത്തിനു അത് പണി ആയപ്പോൾ എല്ലാം പോയി… ജന്മനാ മടി ഉള്ളത് കൊണ്ട് മാസങ്ങൾ വേണ്ടി വന്നു അതൊന്ന് തുടങ്ങി കിട്ടാൻ…കഥ ഇനിയും ഒരുപാട് മുന്നോട്ട് പോകാനുണ്ട്..

വായിച്ച് അഭിപ്രായങ്ങൾ നല്ലതോ ചീത്തയോ എന്ത് തന്നെ ആയാലും കമന്റായി തന്നാൽ മടി പിടിച്ച മനസ്സിന് കഥ പൂർത്തിയാക്കാൻ ഊർജമായേനെ… സ്നേഹത്തോടെ മനൂസ്????)