ബെത്ലഹേമിലെ മഞ്ഞുകാലം?? (മനൂസ്) 2561

അല്ല നിന്നെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.. അതിന് ലൈസൻസ് തന്നതും ഞാൻ തന്നെയാണല്ലോ…”

തമാശ രൂപേണ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു തീർത്തു…

അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു… അവളുടെ മിഴികൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു…

പപ്പയും മമ്മിയും കാട്ടുന്നതിന്റെ പൊരുൾ അറിയാതെ കുട്ടാപ്പി അവരുടെ കെട്ടിപ്പിടിക്കൽ നോക്കി ചിരിച്ചങ്ങനെയിരുന്നു…

സായം സന്ധ്യയെ രാത്രിയുടെ ഇരുട്ട് വിഴുങ്ങി തന്റെ വിശപ്പടക്കി…

അത്താഴത്തിന് ശേഷം റൂമിലേക്ക് വന്ന ഹെലൻ ബാൽക്കണിയിൽ ആരെയോ ഫോൺ ചെയ്യുന്ന ജോയലിനെയാണ് കാണുന്നത്…

ബാത്റൂമിലെക്ക് കയറി ഫ്രഷ് ആയി വരുമ്പോൾ അവൻ ബെഡിലുണ്ട്..

ജലകണങ്ങൾ തിളങ്ങുന്ന അവളുടെ മുഖവും ശരീരവും അവനിൽ എന്തൊക്കെയോ അനുഭൂതി സൃഷ്ടിച്ചു…

അവന്റെ നോട്ടം തന്റെ സ്ത്രൈണതയുടെ ആഴങ്ങളിൽ പതിക്കുന്നത് പോലെയവൾക്ക് തോന്നി…

കട്ടിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് അവൻ അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നടുത്തു… അവന്റെ മനസ്സും ശരീരവും ഇതിനകം തന്നെ ചുട്ടു പൊള്ളിയിരുന്നു…

അമ്പ് തറഞ്ഞ മാന്പേടയെ പോലെ ഹെലൻ അവിടെ തന്നെ തറഞ്ഞു നിന്നു…

അവളുടെ കരം കവർന്നവൻ ബെഡിലേക്ക് ആനയിച്ചു..

കട്ടിലിൽ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ പോലും അവളെ ലജ്ജ വല്ലാതെ മൂടി..

തന്റെ മുഖം അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചതും അവൾ എന്തോ പറയാനൊരുങ്ങി..

അവളുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടിൽ തന്റെ ചൂണ്ടു വിരലു കൊണ്ട് വേലി തീർത്ത അവൻ അതിനെ തടഞ്ഞു..

ഹെലൻ പിന്നെയൊന്നും ചോദിച്ചില്ല ചോദിക്കാൻ അവൻ അനുവദിച്ചില്ല… അവരുടെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്നു ഞെരിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

ഇരുവരും കിടക്കയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു…

രതി… ഒരു മനുഷ്യന്റെ സത്വം അവനറിയാതെ വെളിപ്പെടുന്ന നേരം… അവിടെ മനുഷ്യന് അഭിനയങ്ങളില്ല.. എല്ലാം പൊയ് മുഖങ്ങളും മറന്ന് കൊണ്ട് അവൻ പച്ചയായ, പ്രാകൃതനായ മനുഷ്യനായി മാറും…