നിർഭയം 8 [AK] 293

അവളൊരു ദീർഘാനിശ്വാസമെടുത്തു… പറയുന്നതിനൊപ്പം തന്നെയുള്ള അവളുടെ മുഖത്ത് മിന്നിമായുന്ന ഭാവങ്ങളും നോക്കികാണുകയായിരുന്നു അയാൾ… അത്രയും ദുഷ്ടനായ ഒരുത്തന്റെ കീഴിൽ പണിയെടുത്തതിനെക്കുറിച്ചോർത്ത് അയാൾക്ക് തന്നെ സ്വയം ഒരു മടുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു… എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടും വിവേകിന്റെ കാര്യങ്ങളൊന്നും അവൾ വെളിപ്പെടുത്തിയിരുന്നില്ല… എല്ലാം ചെയ്തത് നന്ദന്റെ സഹായത്തോടെ പോലീസുകാർ തന്നെയാണെന്നായിരുന്നു അവൾ പറഞ്ഞത്… തെളിവുകൾ വിവേകിന്റെ പക്കൽ കൊടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നും അവൾ മറച്ചുവെച്ചു…

“ഈ തെറ്റെനിക്ക് തിരുത്തണം മോളെ… ദയവുചെയ്ത് നീ എടുത്തുചാടരുത്..ഇതിനു പിന്നിൽ അയാൾ മാത്രമേ ഉള്ളോ….”

“ഒരിക്കലുമല്ല.. അയാൾ കേരളത്തിലെ ഇടപാടുകാരനാണ്…”

“അപ്പോൾ വലിയവനെ പിടിക്കണ്ടേ മോൾക്ക്… പിന്നെ ഇവനിട്ട് സാഹചര്യം നോക്കി കൊടുക്കണം.. പിന്നെ ഇവൻ പൊന്തരുത്…”

“അവനിട്ട് കൊടുക്കാൻ പോണ പണി… ഹ്മ്മ്… അത്‌ വൈകിക്കില്ല…”

ഇത്രയൊക്കെ ഇടർച്ചയുള്ള ശബ്ദത്തോടെ പറയുമ്പോഴും അവളുടെ വാക്കുകളിലെ തീക്ഷ്‌ണത അവർക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… അവസരത്തിനു കാത്തുനിന്ന് ഓങ്ങിയടിക്കാനെന്ന പോലെ…

“പിന്നെ മോളെ നിന്റെ കണ്ടിഷൻ അത്ര ശരിയല്ലെന്ന് തോന്നുന്നു…ഒന്ന്…”

“അതിനെ കുറിച്ച് അങ്കിൾ പേടിക്കേണ്ട… ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം..”

അല്പസമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവൾ അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. ആ വൃദ്ധൻ ഇവിടത്തെ വിവരങ്ങളെല്ലാം അവളെ അറിയിക്കാമെന്ന് ഉറപ്പുനൽകി.. പക്ഷെ അവൾ താനുമായി ബന്ധപെടാനുതകുന്ന ഒന്നും കൈമാറാതെ അറിയേണ്ടപ്പോൾ താൻ എങ്ങനെയും അറിഞ്ഞോളാമെന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവിടെനിന്നുമിറങ്ങി.. എന്തൊക്കെയോ കണക്കുകൂട്ടിക്കൊണ്ട്…

    **********************************