നന്ദന 5 [ Rivana ] 88

“ ഇപ്പോഴും തല നല്ല വേദനയുണ്ടോ,, തിരിഞ്ഞു കിടന്നേ അച്ഛൻ നെറ്റിയിൽ വിക്സ് പുരട്ടി തരാ “ എനിക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് കേട്ടപ്പോ അച്ഛന്റെ മനസ്സിൽ വന്ന ആധി എനിക്ക് മനസിലാക്കാനായി. മെല്ലെ എന്റെ മുടിയിഴകളെ കോതി കൊണ്ടാണ് അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്.

ഞാൻ കോളേജിൽ നിന്നും പിടിച്ചു വച്ച കണ്ണീർ മൊത്തം ഒഴുക്കി ഇറക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ.

അച്ഛൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോ ഞാൻ വേറെ ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ് പൊട്ടി കരയാൻ തുടങ്ങി.

“ ഹേ എന്താ മോളിത് കരയുകയാണോ, എന്ത് പറ്റി നിനക്ക്.അച്ഛനോട് എന്താ കാര്യമെന്ന് പറ മോളെ “ ഞാൻ കരയുന്നത് കണ്ട് അച്ഛൻ ഓരോന്ന് ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി.

എന്നാൽ അതിന് ഒന്നും എനിക് മറുപടി നൽകാൻ ആയില്ല. ആ ഒരവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല. എന്റെ സങ്കടങ്ങളെ കരഞ്ഞു തീർക്കാനേ ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഞാൻ അച്ഛനെ തല ഉയർത്തി നോക്കി മനസ്സിൽ ഉള്ളത് പറയാൻ നോക്കി
“ അ… അച്ഛാ… ഞ… ഞ.. ഞാൻ… എ.. എനിക്ക് “ ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ എനിക്ക് ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല, വാക്കുകൾ പറയാൻ കിട്ടാതെ പോകുന്നത് പോലെ.

“ വേണ്ട മോളിപ്പോ ഒന്നും പറയണ്ട, മോളുടെ മനസ്സിൽ എന്നോട് എന്തോ പറയാനുണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം. മോളുടെ വിഷമം എല്ലാം മാറിയിട്ട് നമുക്ക് സംസാരിക്കാം “ അച്ഛൻ എന്നെ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

കരഞ്ഞു കരഞ്ഞ്‌ എന്റെ കണ്ണു നീർ വരെ വറ്റി. എന്റെ ശബ്‌ദം എല്ലാം പോയി തുടങ്ങി. എന്റെ കരച്ചിൽ തേങ്ങലുകളായി തുടങ്ങി. അവസാനം കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ക്ഷീണിച്ചു ഞാൻ അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് തന്നെ ഉറങ്ങി പോയിരുന്നു.

എന്റെ ക്ഷീണം ഒക്കെ മാറി ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു. ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റത്തിന്റെ നേരിയ ഉറക്ക ചടവ് ഉണ്ടായിരുന്നു കണ്ണിൽ. ഞാൻ ചുറ്റിനും നോക്കി എന്റെ റൂം തന്നേ. ഒറ്റക്കെ ഉള്ളു ഞാൻ പുതച്ചു കിടക്കുകയാണ്.

ഞാൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ഇരിക്കാൻ നിന്നു. അപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ റൂമിലേക്ക് കടന്ന് വന്നത്.
നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയുണ്ട് ആ മുഖത്ത്.