നന്ദന 5 [ Rivana ] 88

____

അന്നത്തെ ദിവസം എനിക്ക് സമാധാനം കിട്ടിയിട്ടില്ല ഇത് തന്നെ ആലോചിച്ചു എന്റെ സ്വസ്ഥത പോയി. എന്റെ ചിന്തകൾ മുഴുവൻ ഇനി എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് കണക്ക് കൂട്ടുകയായിരുന്നു. വേറെ ഒന്നിലും എനിക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ഉറക്കം വരെ എനിക്ക് നഷ്ടമായി.

അങ്ങനെ എന്ത് വന്നാലും ഇന്ന് അവനോട് എന്റെ ഇഷ്ട്ടം പറയണം എന്ന ഉറപ്പോടെയാണ് ഞാൻ കോളേജിലേക്ക് പോയത് പക്ഷെ എന്നെ അവിടെ വരവേറ്റത് അവർ തമ്മിലുള്ള അധരപാനം

അവർ തമ്മിൽ ഉള്ള ആ കാഴ്ച കണ്ടതും ഞാൻ ലൈബ്രറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി നേരെ ക്ലാസിലേക്ക് ഓടി.

ക്ലാസിലേക്ക് പോകുമ്പോഴും ഞാൻ കരയുന്നത് ആരും കാണാതെ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രെമിച്ചിരുന്നു.

ക്ലാസിൽ എത്തിയതും ഞാൻ ബെഞ്ചിൽ തല വച്ചു കിടന്ന് ശബ്‌ദം ഇല്ലാതെ കരഞ്ഞു.

എന്റെ കൂടെ ഇരിക്കുന്ന കൂട്ട്‌ കാരികൾ എന്താണ് കുഴപ്പമെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ തല വേദനയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറി.

ക്ലാസിലേക്കുള്ള ബെല്ലടിച്ചു ടീച്ചേർസ് ക്ലാസിലേക്ക് വന്നപ്പോഴും ഞാൻ ബെഞ്ചിൽ തന്നേ തല വച്ച് കിടന്നു.

ഞാൻ കിടക്കുന്നത് കണ്ട് മിസ്സ്‌ എന്താണ് പ്രെശ്നം എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ തല വേദനയാണെന്ന് പറഞ്ഞു. കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ എന്റെ മുഖം കണ്ടത് കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു മിസ്സ്‌ എന്നോട് വീട്ടിലേക്കു പോകണമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.

ഇവിടെ ഇങ്ങനെ എല്ലാം കടിച്ചു പിടിച്ചു ഇരിക്കുന്നതിലും നല്ലത് വീട്ടിൽ പോകുന്നത് തന്നെയാണെന്ന് എനിക്കും തോന്നി.

വീട്ടിൽ പോകാമെന്ന് മിസ്സിനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ മിസ്സ്‌ എന്നെ അവിടെ ഉള്ള ഒരു സാറിന്റെ കാറിൽ കയറ്റി വീട്ടിലേക്കു ആക്കി തന്നു.

ആ സമയം അച്ഛൻ പാടത്തായിരുന്നെങ്കിലും സാർ പോയി വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു, എനിക്ക് തീരെ സുഖമില്ലെന്ന് അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു.

അച്ഛൻ എന്നെ താങ്ങി പിടിച്ചു റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി.

സർ എന്തൊക്കെയോ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞതിന് ശേഷം തിരിച്ചു പോയി.

സാർ പോയി കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷം അച്ഛൻ റൂമിലേക്കു വന്ന് എന്റെ അടുക്കൽ ഇരുന്നു.