ദൗത്യം 4 [ശിവശങ്കരൻ] 203

ചിലരെ വിധി പലതരത്തിൽ അവിടേക്ക് എത്തിക്കുന്നു, എന്നെ എത്തിച്ചപോലെ…”

“എന്താ നീ പറഞ്ഞു വരുന്നത്…” അമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അരുൺ മുഖമുയർത്തി… അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഇതുവരെ കാണാതിരുന്ന ഒരു ഭാവം മിന്നി മാഞ്ഞു…

“എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടും, നീരജേട്ടൻ എന്നോട് പറയാതെ ബാക്കിവെച്ച ചില കാര്യങ്ങളുണ്ട്… ദേവേച്ചിയെ തേടിയുള്ള യാത്രയിൽ എന്താണ് സംഭവിച്ചത്… എന്തിനാണ് നീരജേട്ടൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്തത്…”

“അരുണേ…” വരുൺ ഇടക്ക് കയറി..

“ഏട്ടാ എന്നെ തടയാൻ നോക്കണ്ടാ… എന്റെ ലക്ഷ്യം ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു… ഇനി മാർഗം കണ്ടെത്തണം… അതിലേക്കുള്ള യാത്ര ഞാനിന്നു ആരംഭിക്കുകയാണ്…”

“അതല്ലടാ…”

“തടയേണ്ട ഏട്ടാ… തീരുമാനിച്ചതാ ഞാൻ ഇനി മാറ്റമില്ല…”

അത് പറയുമ്പോഴുള്ള അവന്റെ ഭാവമാറ്റം എല്ലാവരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി…
അരുണിന്റെ കണ്ണിലെ തീക്ഷണത കണ്ട വരുണിന് മനസ്സിലായി ഇനി അവൻ പിന്നിലേക്കില്ല എന്ന്.
വരുൺ നേരെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു തന്റെ മൊബൈലുമായി പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോഴേക്കും അരുൺ തന്റെ ബൈക്കിൽ കയറി ഗേറ്റും കടന്നു പോയിരുന്നു…

വരുൺ വേഗം മൊബൈൽ എടുത്ത് കോൺടാക്ട് ലിസ്റ്റിൽ നിന്നും അജയ് രവീന്ദ്രൻ എന്ന പേരിൽ കോൾ ചെയ്തു…
“എടാ എന്റെ അനിയൻ… അവൻ ഒരു അപകടത്തിൽ ചെന്നു ചാടാൻ ചാൻസ് ഉണ്ട്… ഞാൻ അവന്റെ ഫോട്ടോയും ഫോൺ നമ്പറും വാട്സ്ആപ്പ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ഒന്ന് ട്രാക്ക് ചെയ്തേക്കണേടാ…”

മറുപടി കെട്ടിട്ടാവണം വരുൺ പിന്നെയും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…

“നമ്മുടെ നീരജ് ഇല്ലെടാ, അവന്റെ എന്തൊക്കെയോ ഡീറ്റെയിൽസ് അരുണിന് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് അവൻ അതിനു പിന്നാലെ ഇറങ്ങിയിരിക്കുവാ… പോലീസ് തോറ്റു പിന്മാറിയ കേസ് ആണല്ലോ….”

“……………”

“ഞാൻ അന്ന് ജൂനിയർ ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു പോലീസ് സർജൻ dr. സദാശിവത്തിന്റെ കൂടെ… It was a clear case… എന്നിട്ട് പോലും ഒരു തുമ്പുണ്ടാക്കാൻ പോലീസിന് കഴിഞ്ഞില്ലെന്നുള്ളപ്പോ ഇവൻ എന്ത് ചെയ്യാനാണ്….”

“……………”

“നോക്കിക്കോളണേടാ… എനിക്കെന്തോ പേടി തോന്നുന്നു…”

“……………”

“ഓക്കേ താങ്ക്സ്…. ശരി എന്നാ….”

Call കട്ട്‌ ചെയ്തിട്ട് ആലോചനയിൽ മുഴുകിയ വരുണിന്റെ ചിന്തകൾക്ക് വിരാമമിട്ടത് അമ്മയുടെ വിളിയായിരുന്നു…

“മോനെ… വരുണേ… എന്താടാ… എന്താ.. നീ വല്ലാതിരിക്കുന്നെ…”