ദൗത്യം 12 [ശിവശങ്കരൻ] 233

“എന്താടാ പൊട്ടാ…”

“അല്ല ഞാൻ കണ്ട…” നീരജ് മുഴുവനാക്കും മുൻപേ മറുപടി വന്നു…

“ഫോട്ടോയിലും വിഗ്രഹത്തിലും രൂപത്തിലുമൊന്നും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല അല്ലേ…”

“അതെ…”

“അതിന് ഞാൻ ഒരു ചിത്രകാരന്റെയും ശില്പിയുടെയും മുന്നിൽ മോഡൽ ആയി ഇരുന്നു കൊടുത്തിട്ടില്ല, കഥയും കവിതയും എഴുതാൻ എന്റെ ജീവിതം പറഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടുമില്ല… അതെല്ലാം അവരവരുടെ ഭാവനകൾ… പിന്നേ… ഇവിടെ തീർത്താൽ തീരാത്ത പണി കിടക്കുന്നു… അതിന്റെ ഇടേല് നിങ്ങളെപ്പോലെയുള്ളവർ തരുന്ന പണി വേറെയും… പ്രാർത്ഥനകൾ സ്റ്റോർ ചെയ്യുന്നത് പേപ്പർ മാറ്റി എല്ലാം കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ആക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചപ്പോ ഹാർഡ് ഡിസ്ക് കൾ സൂക്ഷിക്കാൻ തന്നെ എനിക്ക് ഒരു റൂം പണിയേണ്ടി വന്നു… അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ, എന്തോന്നടെ, ഇതിന്റെടേല്… എന്താ നിന്റെ പ്രശ്നം…”

“അല്ല… സ്വർഗം… നരകത്തിലേക്ക്… എന്നോട്…”

ദൈവം ഇങ്ങനെ പരാതി പറയുന്നത് കേട്ട് കിളിപോയിരുന്ന നീരജിന് വാക്കുകൾ കിട്ടുന്നുണ്ടായില്ല…

“മനസ്സിലായി… നിനക്ക് സ്വർഗത്തിൽ പോകണം അല്ലേ… അത് ആവശ്യപ്പെടുന്നതിനു മുൻപ് എനിക്ക് നിന്നോട് ചിലത് സംസാരിക്കുവാനുണ്ട്… ചിലത് കാണിച്ചു തരുവാനും…”

ദൈവം അവന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും മാറിയപ്പോൾ ആ തൂവെള്ള ചുമർ ഒരു വലിയ LED ഡിസ്പ്ലേ പോലെ ആയി മാറി…

അതിൽ തെളിയുന്ന ദൃശ്യങ്ങൾ നീരജിനെ കരയിക്കാൻ മാത്രമുള്ളതായിരുന്നു…