ദക്ഷാർജ്ജുനം 11 [Smera lakshmi] 170

മഹാദേവന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ഭാവവ്യത്യാസവും ഉണ്ടായില്ല.

പ്ലീസ് മഹിയേട്ടാ….ഞാനീ പറയുന്നത് ഒന്ന് മനസ്സിലാക്ക്.

വസുന്ധര പിന്നെയും മഹാദേവനോട് പറഞ്ഞു നോക്കി.
അപ്പോൾ മഹാദേവൻ വസുന്ധരയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

“വസൂ നീ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.
പക്ഷേ എനിക്ക് നന്നായൊന്നാലോചിക്കണം.
രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ മറുപടി തരാം.അതുമതിയോ.

മഹാദേവൻ ചോദിച്ചു.

മതി.
അതുമതി,നന്നായി ആലോചിച്ചോളൂ.
പക്ഷേ” മറുപടി നമ്മുടെ മോൾക്ക് അനുകൂലമാവണമെന്നു മാത്രം.

മഹാദേവൻ അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ മുറിയ്ക്ക് വെളിയിലേക്ക് നടന്നു.

പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് വിഷ്ണു ഉറക്കമുണർന്നപ്പോൾ തന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്ന വസുന്ധരയെ കണ്ട് പരിഭാവത്തോടെ അവൻ മുഖം തിരിച്ച് കിടന്നു.

മോനെ വിഷ്ണു….അമ്മയോട് ക്ഷമിക്കേടാ.
അന്നേരം അമ്മയ്ക്ക് എന്താ പറ്റിയതെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല.

വസുന്ധരയുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.
അവർ വിഷ്ണുവിന്റെ കവിളിൽ തലോടി.
അപ്പോൾ വിഷ്ണു ബെഡിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.

സാരമില്ലമ്മേ….എന്റെ അമ്മയല്ലേ അടിച്ചത് വേറെ ആരുമല്ലല്ലോ.
പിന്നെ ഓർക്കാപ്പുറത്ത് അടി കിട്ടിയപ്പോൾ വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി
അത്രയേയുള്ളൂ.

അതുപോട്ടെ,ഇനി അതോർത്ത് അമ്മ വിഷമിക്കേണ്ട.

വസുന്ധരയുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് വിഷ്ണു പറഞ്ഞു.
വസുന്ധര അവന്റെ മുടിയിൽ തലോടികൊണ്ടിരുന്നു.

ആഹാ വിഷ്ണു ഏട്ടന്റെ സങ്കടമൊക്കെ മാറിയോ?