താമര മോതിരം – ഭാഗം -17 (ഡ്രാഗൺ) 269

ചുണ്ടുകളിൽ ചെറിയൊരു ചിരിയോടെ പഞ്ചാക്ഷരി ഉരുവിട്ട് കൊണ്ട് – ആ ഗുരുവിന്റെ നോട്ടം ശ്രീകോവിലിന്റെ മുകളിൽ ഉള്ള താഴികകുടത്തിലേക്കു നീണ്ടു

ആ പ്രകാശം താഴികകുടത്തിൽ വീണു അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.

താഴിക കുലത്തിൽ തട്ടി പ്രസരിക്കാതെ – അവിടെ തന്നെ തീരുന്ന പ്രകാശ ധാര

സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ഗുരുവിനു ഒരു കാര്യം കൂടി മനസിലായി താഴിക കുടത്തിനു അടിയിലായി പൂജാരി ശ്രീകോവിലിനിലെ പ്രകാശം പുറത്തേക്കു പോകാതിരിക്കാനായി തുണി കൊണ്ട് അടച്ചു വച്ചിരുന്നു

ആ ദ്വാരത്തിലേക്കു ആണ് ആ പ്രകാശം വന്നു വീഴുന്നത് കൃത്യമായി.

ഗുരുവിനു അമ്പലത്തിനുള്ളിലേക്കു കടക്കുന്ന ആ പ്രകാശ ധാരയെ തടയരുത് എന്ന് തോന്നി –

എന്നാൽ അകത്തു നിന്നും പുറത്തേക്കു വരുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ശക്തി ഇതിലും കൂടുതലായതിനാൽ വൃദ്ധൻ വന്നത് പോലെ മറ്റാരെങ്കിലും ഇങ്ങോട്ടേക്കു വരുവാൻ അത് കാരണമാകും എന്നറിയാവുന്ന കൊണ്ട് ഗുരു ആ ആഗ്രഹം ഉള്ളിലൊതുക്കി.

എന്നാൽ ശ്രീകോവിലിലിനുള്ളിൽ താഴികകുടത്തിലൂടെ അടിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ചൂടിൽ അവിടെ പൂജാരി തിരുകി വച്ച ആ തുണി കത്തിയമർന്നിരുന്നു .

ആ ദ്വാരം വഴി ആ ചെറിയ പ്രകാശം ഉള്ളിൽ ഇരുന്ന ശങ്കര ലിംഗത്തിന്റെ തൃക്കണ്ണിൽ പതിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ആ ചുവന്ന വജ്രത്തിൽ തന്നെ പതിച്ചു –

ആ കല്ല് കൂടുതൽ തിളങ്ങി പ്രകാശിച്ചു

മുകളിൽ നിന്നും വരുന്ന പ്രകാശത്തിന്റെ ആയിരം മടങ്ങു ശക്തിയുള്ള പ്രകാശമായിരുന്നു ശ്രീകോവിലിലിനുള്ളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതു –

എന്നാലും ഉള്ളിൽ നിന്നും കുറച്ചു പോലും പ്രകാശം വെളിയിലേക്കു പോയിരുന്നില്ല –

കാരണം അത് അറിയണമെങ്കിൽ ആ പ്രകാശത്തെ ആ പ്രകാശ ധാരയെ കൂടുതൽ അറിയണമായിരുന്നു – കൂടുതൽ ശ്രദ്ധിക്കണമായിരുന്നു

ശെരിക്കും താഴിക കുടം വഴി അകത്തേക്കല്ല – ശങ്കര ലിംഗത്തിന്റെ തൃക്കണിൽ നിന്നും പുറപ്പെട്ടു താഴികക്കുടം വഴി പുറത്തേക്കു ആയിരുന്നു ആ പ്രകാശ ധാര സഞ്ചരിച്ചിരുന്നത് –

അത് ചെന്ന് എത്തിയത് തന്റെ പുത്രനെ ആ കാരാഗൃഹത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാനുള്ള ഒരു പിതാവിന്റെ അവസരത്തെ അന്ന്വർഥമാക്കികൊണ്ടു ആ കാരാഗ്രഹത്തിനുള്ളിലെ ശില്പിയുടെ കൈവശം ഉണ്ടായിരുന്ന ചെറിയ ശങ്കര വിഗ്രഹത്തിലേക്കായിരുന്നു ……………

******************