ഒരു ശനിയാഴ്ച… അന്ന് എനിക്ക് സ്വാഭാവികമായും അവധിയായിരുന്നു.. സാധാരണ അവധി ദിനങ്ങളിൽ ഞാൻ എന്റെ വീടിനുതൊട്ടപ്പുറത്ത് താമസിക്കുന്ന എന്റെ ചങ്കത്തിയുടെ, അമൃതയുടെ വീട്ടിൽ (ഞാനെപ്പോഴും പറയാറുള്ള ആമിയില്ലേ…അവൾ തന്നെ…?) കളിക്കാൻ പോകാറുണ്ടായിരുന്നു.
പക്ഷേ അന്ന് അവളും അവളുടെ വീട്ടുകാരും എവിടെയോ ഔട്ടിഗിംങ്ങിന് പോയത് കാരണം അന്ന് ഞാൻ വീട്ടിൽ ഫുൾ പോസ്റ്റഡ് ആയിരുന്നു… വേറെ പ്രേതേകിച്ച് പണിയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ…?
ഞാനങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ എന്റെ പതിവ് ശീലത്തെകുറിച്ച് ഓർക്കുന്നതും നേരെ അയൺ ബോക്സിരിക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് ചെന്ന് അതെടുത്ത് ഡയറക്റ്റ് എന്റെ ചെവിയുടെ പുറകിൽ വെച്ചതും ഒരു സെക്കന്റിനുള്ളിൽ “ശൂ…?”
എന്ന് മാംസം കരിയുന്നതായും ചെവിയുടെ പിന്നിൽ അത്യുഗമായ വേദനയുമുണ്ടായ ഞാൻ, തേപ്പൊട്ടി തറയിലിട്ടിട്ട് കരഞ്ഞ് നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഓടി. എന്റെ കരച്ചില് കേട്ട് പേടിച്ച് ഓടിവന്ന അമ്മയും മുത്തശ്ശിയും കാണുന്നത്, ചെവി പൊത്തിപിടിച്ചുകൊണ്ട് കരയുന്ന എന്നെയായിരുന്നു…?
വേദനയെടുത്ത് കരയുകയായിരുന്ന എന്നെ സമാധാനിപ്പിച്ച് അവർ എന്റെ ചെവിയുടെ പുറക്ഭാഗം പരിശോധിച്ചപ്പോൾ കണ്ടത്, തേപ്പുപെട്ടിയുടെ ചൂടേറ്റ് എന്റെ ചെവിയുടെ പുറകിലെ ചർമം കരിഞ്ഞ്, പൊള്ളിയടർന്നു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.
അതൊക്കെ അവർ മരുന്നൊക്കെ വെച്ച് റെഡിയാക്കിയെടുത്തെങ്കിലും ഇപ്പോഴും എന്റെ മണ്ടത്തരത്തിന്റെ ബാക്കിപത്രമായി അതൊരു കറുത്ത പാടായി നിലനിൽക്കുന്നു.
By the by….
ഇപ്പോഴും മുടിവെട്ടി കഴിഞ്ഞാൽ ആ ഭാഗത്തെ ആ കറുത്ത പാട് നല്ലത് പോലെ തെളിഞ്ഞു കാണാം. അത് കാരണം ഈ പറഞ്ഞ സംഭവങ്ങളൊന്നും
അറിഞ്ഞൂടാത്ത ആൾക്കാർ എന്റെ ചെവിക്ക് പുറകിലെ പാട് കാണുമ്പോൾ അതെന്താണെന്നു ചോദിക്കാറുണ്ട്…?
Moral Of the Confession : ദയവ് ചെയ്ത് ഇമ്മാതിരി പണിക്ക് ആരും ഇറങ്ങി തിരിക്കരുത്.??