കറുത്ത ഇരുൾ [മാലാഖയെ പ്രണയിച്ച ജിന്ന്] 161

” അല്ല ദാസാ ഇതാണോ നിന്റെ മക്കൾ…?

” ഹാ അതെ, ഇത് മകനാണ് .. പേര് മഹേഷ്വർ.   ഇത് മകൾ, പേര്.. നന്ദന..

” അപ്പോൾ ഇവനോ…..?
എന്നെ നോക്കിയാണ് അവർ ചോദിച്ചത്.

ഞാൻ അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

” ഇവൻ എന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ മകനാ….

സ്വന്തം അച്ഛൻ എന്നെ മറ്റുള്ളവരുടെ മുമ്പിൽ പരിചയപെടുത്തിയത് കണ്ടില്ലേ…. കൂട്ടുകാരന്റെ മകനാണ് പോലും.. 😔. അന്ന് മനസ്സ് വിഷമിപ്പിച്ചു ഈ സന്തോഷം കളയാൻ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല.  ഞാൻ ചുറ്റുപാടും വീക്ഷിച്ചു ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
കൂട്ടം കൂടി കഥപറയുന്ന ഒരുപാട് ആളുകൾ .
കളിച്ചു ചിരിച്ചു തമാശകൾ പറഞ്ഞു അവർ ആഘോഷിക്കുകയാണ്.
ഞാൻ ആലോചിച്ചു.  എനിക്ക് മാത്രം ഒരു കൂട്ടില്ല. എന്തിനാണ് ദൈവം എന്നെ ജനിപ്പിച്ചത്. എന്നെ കാണുമ്പോൾ എന്തിനാ പലരും മുഖം തിരിക്കുന്നെ….?  എന്റെ ഈ കറുപ്പ് നിറമായത് കൊണ്ടാണോ….?
അച്ഛൻ പറയുന്നത് പോലെ ഞാൻ ഒരു ശകുനമാണോ…?
അങ്ങനെ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു…

ആരുടെയോ കരച്ചിലും ബഹളവും കേട്ടാണ് ഞാൻ ആ ചിന്തയിൽ നിന്ന് ഉണർന്നത്.
നേരത്തെ സന്തോഷം കണ്ട പല മുഖങ്ങളിലും ഇപ്പോൾ സന്തോഷത്തിന് പകരം  സങ്കടവും മറ്റു വികാരങ്ങളുമാണ് എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്.

കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ കുറേ സമയം ഞാൻ ആ ഇരുപ്പ് തന്നെ ഇരുന്നു.
കല്യാണചെക്കൻ ഒളിച്ചോടിപോയന്നും വേറെ കല്യാണം കഴിച്ചെന്നും,
” ആ ചെക്കൻ നേരത്തെ തന്നെ വേറെ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു… വീട്ടുകാർക്കും അറിയാം പോലും…

” ഹാ കുട്ടിയുടെ ഒരു കാര്യമേ… കഷ്ട്ടം തന്നെ
“.. ചെക്കൻ നേരത്തെ വീട്ടിൽ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് പോലും….
” ഒരു പെണ്ണിന്റെ കണ്ണീരല്ലേ… അവൻ വീഴ്ത്തിയത്.

ഇങ്ങനെ തുടങ്ങി ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ആളുകൾക്കിടയിൽ ചർച്ച വിഷയമായി.

അവസാനം പെണ്ണിനെ സ്നേഹിച്ച ഒരാളെ കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ അങ്ങ് കെട്ടിച്ചു.
പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു…

” വാ പോകാം…