കറുത്ത ഇരുൾ [മാലാഖയെ പ്രണയിച്ച ജിന്ന്] 161

“തുഫ്…. നാശം.

പിന്നിൽ നിന്ന് കാർകിച്ചു തുപ്പിയത് ഞാൻ കേട്ടു.  മനസ്സിൽ വല്ലാത്ത വേദന തോന്നി.

തിരിച്ചുകിട്ടാത്ത സ്നേഹം മനസ്സിന് വിങ്ങലാണ്
എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് മനസ്സിൽ വന്നു.

പലപ്പോളും കരുതിയിട്ടുണ്ട്, ഇതൊക്കെ ഒരു കാലം മാറുമെന്ന്.
അച്ഛൻ സ്നേഹത്തോടെ മോനെ എന്ന് വിളിക്കാൻ, ചേട്ടനും അനിയത്തിയും ഒന്ന് മുഖത്ത് നോക്കി ചിരിക്കാൻ, പലപ്പോഴും സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

കാണുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങൾ നടക്കണം എന്നില്ലലോ….

പണ്ട്  ചേട്ടൻ ഇടയ്ക്ക്  കൂട്ടുകാരോട് പോകുമ്പോൾ കൂടെ എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.
അന്ന് എനിക്കുണ്ടാവുന്ന സന്തോഷം ഇണ്ടല്ലോ,…. പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റൂല.

ചിലപ്പോൾ എന്നെ കൊണ്ട് ഡാൻസ് കളിപ്പിക്കും. നാല് കാലിൽ നിർത്തിക്കും, ഇടയ്ക്ക് അവരുടെ ആട്ടും ചവിട്ടും സഹിക്കണം.   വേദനിച്ചാലും വീണ്ടും വിളിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പോകും.

എന്തിനാന്നല്ലേ…. അങ്ങനെ എങ്കിലും എന്നോട് അൽപ്പം സ്നേഹം കാണിക്കുമല്ലോ എന്നോർത്ത്.  സ്നേഹത്തിന് പിറകെ മാത്രമേ ഞാൻ ഇന്നവരെ പോയിട്ടുള്ളു. അതിലും വലിയ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നും എനിക്ക് ഇല്ല.

ഒരു ദിവസം അനിയത്തിയും കൂട്ടുകാരികളും വീട്ടിൽ വന്നു.
ആ സമയം ഞാൻ വീട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കുട്ടി അവളോട് ചോദിച്ചു.

” അല്ല നന്ദു, ഇത് ആരാ ഈ ചേട്ടൻ

” അത് ഇവിടുത്തെ വേലക്കാരനാ…
ആ ചോദ്യം ഇഷ്ട്ടപെടാത്ത മാതിരി മുഖം വക്രിച്ചു എന്നെ നോക്കി അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു.

” ഓ, വേലക്കാരനായിരുന്നു ല്ലേ…. ഞാൻ കരുതി നിന്റെ ചേട്ടൻ ആയിരുന്നെന്ന്.

“ചേട്ടനോ… ഇയാളോ…. ഈ കറുത്ത ഇയാളെയാണോ നീ എന്റെ ചേട്ടൻ എന്ന് വിളിച്ചേ…- പുച്ഛം കലർന്ന് സ്വരത്തിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.

ചങ്കിനുള്ളിൽ കത്തി കുത്തിയിറക്കുന്ന വേദന തോന്നീട്ടും ഞാൻ ചിരിച്ചതെ ഉള്ളു.
മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ അപമാനമായതിനേക്കാൾ എന്നെ  ഏറെ സങ്കടപെടുത്തിയത്  അപമാനപ്പെടുത്തിയത് തന്റെ രക്തം തന്നെ ആണല്ലോ എന്നോർത്തിട്ടാ…

” ഡോ, താൻ പോയി ഞങ്ങൾക്ക് കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കൊണ്ട് വാ…

ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും, ഇപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ എന്റെ അനിയത്തി കൂടിയാണ് നാണം കേടുക എന്നോർത്തപ്പോൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

ഞാൻ വേഗം തന്നെ അവർക്ക് കുടിക്കാൻ വെള്ളം നൽകി.