അവൾ ഉറങ്ങുകയാണ്. നേരം വെളുക്കട്ട്, വിളിക്കാം.
ഞാൻ ഇവിടെ? അവൾ ഇപ്പൊ എന്റെ ബൈക്കിൽ കയറിയതാണല്ലോ…
അവന്റെ കൺപോളകൾ അടയാൻ തുടങ്ങി. വീണ്ടും ഉറക്കം അവനെ പുണർന്നു കഴിഞ്ഞു.
നേരം പുലർന്നയുടനെ ശിവാനി അയൽ വാസികളിൽ നിന്നും ആ വാർത്ത കേട്ടു. അവൾ ഗേറ്റിനടുത്തേക്ക് ഓടി. നിഷാന്ത് ഉമ്മറത്തുനിന്നും അവളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.
അവൾ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വന്ന് ബെഡിൽ തലകുനിച്ചിരുന്നു കരയാൻ തുടങ്ങി.
നീ പോന്നില്ലേ?
ഇല്ല ചേട്ടാ. എനിക്കിനി പോകാൻ കഴിയില്ല. ചേട്ടൻറെയും, എന്റെ പൊന്നു മോന്റെയും സ്ഥാനം എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇനി എവിടെയാണെന്നെനിക്കു തിട്ടം കിട്ടുന്നില്ലാത്തപോലെ…അതുലഞ്ഞാടുകയാണ്…എനിക്ക് ഭ്രാന്താണ്. ആണോ ചേട്ടാ?
നീ ധൈര്യമായി ഇരിക്കൂ ശിവാനി. നീ അവനെ പോയി കാണൂ.നിനക്കൊന്നും സംഭവിക്കില്ല. പോകൂ. പോയി കാണൂ.
ഇല്ല ചേട്ടാ ഇനി ഒരിക്കലും ഞാൻ അവനെ കാണില്ല…ഞാൻ എന്നേക്കുമായി അവനെ മറക്കുകയാണ്. എന്നേക്കും…