കഥാപാത്രം 100

അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഇരുട്ടിലൊളിച്ച, കാമക്കണ്ണുകളെ ഭയക്കുന്ന, ഒരു ഭീരുവായൊരു പെണ്ണാണ് ഞാനെന്ന് തുറന്നു കാട്ടി കൊടുത്തു …….

തിരികെ എന്നോട് അദ്ദേഹം കാട്ടിയ വാത്സല്യത്തിൽ വിതുമ്പിക്കരയുന്നൊരു കുഞ്ഞായി ഞാൻ ……
വാക്കുകളാൽ നൽകിയ ആശ്വാസ വാക്കുകൾ എനിക്ക് പുത്തുജീവനേകുന്നത് പോലെ……

ശവംനാറി പ്പൂവിന് മുല്ലപ്പൂ വാസന വന്നത് പോലെ ഞാനൊന്ന് കുളിരു കോരി …….

ഓരോ തവണയും അദ്ദേഹംഎന്നിൽ അത്ഭുതം വിടർത്തി …… വീണ്ടും വീണ്ടും ഓരോ സന്ദര്ഭങ്ങളും എന്നോട് ചോദിക്കുമ്പോഴും പറയാൻ അസ്വസ്ഥത തോന്നുമെങ്കിലും തുറന്ന് പറയുമ്പോഴും കേട്ട് കഴിഞ്ഞേനിക്ക് നൽകുന്ന ആശ്വാസവാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി മാത്രം, വാക്കുകളാൽ എനിക്ക് ചൊരിഞ്ഞു നൽകുന്ന പ്രണയ പരിലാളനകൾക്കായുള്ള കൊതി കൊണ്ട് മാത്രം, വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാനെന്നെ തുറന്നു കാട്ടി…….

പിന്നീട് …… ദിവസങ്ങൾ പൊഴിയവേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അകൽച്ച എന്നിൽ വിഷാദത്തിന്റെ വിത്ത് പാകി …… വിതുമ്പലോടെ കാര്യമന്വേഷിച്ചപ്പോൾ ‘ഒരു കഥയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള പണിപ്പുരയിലാണ് പെണ്ണെ’ എന്നാ പുന്നാരവാക്കെനിക്ക് നൽകിയ ആശ്വാസം ചെറുതല്ല …….

ദിവസങ്ങൾ പൊഴിയവേ അകൽച്ചയെറി ഏറി വന്നപ്പോഴും തിരക്കിനെ കുറിച്ചോർത്ത് സ്വയം ആശ്വസിച്ചു…..

പിന്നീട് പലപ്പോഴും വിഷാദത്തിന്റെ ചുവയറിഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോൾ വിതുമ്പലോടെ അയക്കുന്ന സന്ദേശങ്ങൾക്ക് മറുപടിയില്ലാതായി …….

സന്ദേശങ്ങളുടെ എണ്ണം കൂടിയ നാളിലൊരിക്കൽ ” നീയെന്നെ ശല്യം ചെയ്യുന്നു…. ” എന്നാ ഒറ്റവാക്കിലുള്ള സന്ദേശമെന്നേ തകർക്കുന്നതായി തോന്നി …….

അൽപ്പം ദിവസങ്ങൾക്കപ്പുറം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടൊരു പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണത്തെ കുറിച്ച് പലതവണ കേൾക്കാനിടയായി ……..

പ്രസിദ്ധീകരണശേഷം പഴയ അതെ ആർത്തിയോടെ ഞാനാ പുസ്തകം സ്വന്തമാക്കി ….. അതിലെ ഓരോ വാക്കുകളും എന്നിൽ വിതുമ്പളുകളായി ……. ഞാനെന്ന വ്യക്തിക്ക് മറ്റൊരു നാമം നൽകി കഥാപാത്രമാക്കിയിരിക്കുന്നത് കാൺകേ ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദയായി ….. ഞാൻ നടന്ന കണ്ണുനീർ ചാലുകൾക്ക് സാഹിത്യം ചേർത്ത് അവയെ ഒരു കണ്ണീർപ്പുഴയായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു …… അവസാനം ജീവിതം ഒരു നിലയില്ലാ കയമായി ത്തീർന്ന് മരണത്തിന്റെ വിളി കാത്തു കഴിയുന്ന എന്നെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽപ്പിന്റെ പ്രതീകമായി കാണിച്ചയാൾ കയ്യടി നേടിയിരിക്കുന്നു …….

ആ സ്തംഭനാവസ്ഥയിലും അയാൾ തുടക്കത്തിൽ ചേർത്തിരിക്കുന്ന വാചകമെന്നിൽ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…….

“ഈ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും തികച്ചും സാങ്കൽപ്പികം മാത്രം “