ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 9 [Santhosh Nair] 955

പുറത്തിറങ്ങി പ്രസാദം വാങ്ങി. ഇന്ന് കട്ടിപ്പായസം ആണ് പ്രസാദം. കുറച്ചേറെ തന്നു. ഞങ്ങൾ പ്രസാദം ഇലയിലെടുത്തുകൊണ്ടു ഗേറ്റ് കടന്നു വന്നു, അങ്കിളിന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയി. ആ ഏരിയ അറിയപ്പെടുന്നത് തന്നെ ഡിഫെൻസ് കോളനി എന്നാണ്. മിക്കവാറും പേരും ആർമിക്കാർ. ചില എയർ ഫോഴ്സ്, DRDO, നേവി പഴ്സനേൽസും ഉണ്ട്. അങ്കിളിന്റെ ലുക്ക് തന്നെ ഇന്ന് മാറിപ്പോയി. നല്ല നിറമുണ്ട്, കരുത്തുറ്റ നല്ല ശരീരം. കണ്ടാലൊരു ബഹുമാനം  തോന്നിപ്പോകും.  അമ്പലത്തിൽ നിന്നും ഒരു അഞ്ചു മിനുട്ടു നടന്നാൽ വീടായി. ചെന്നപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്. അതൊരു ഇൻഡിപെൻഡന്റ് വീടാണ്. ചുറ്റും കുറച്ചു സ്ഥലം ഒക്കെയുണ്ട്. രണ്ടു നില വീട്.

അങ്കിളിന്റെ ഭാര്യയും മകനും എവിടെയോ പോയിരിക്കുന്നു, ഒരു അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു. മോന്റെ മാര്യേജ് ഫിക്സ് ആയിട്ടുണ്ട്.  വീട്ടിൽ വന്നു ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ ഇരുപതു വയസ്സോളം പ്രായമുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി വന്നു വാതിൽ തുറന്നു. എനിക്കവളെ എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുള്ളത് പോലെ തോന്നി. ഞങ്ങളെ കണ്ടു ചിരിച്ച അവളോട് പൂജ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി. അങ്കിൾ പറഞ്ഞ അതെ വാക്കുകൾ (പക്ഷെ കുറച്ചു മോഡിഫൈഡ്) “ഇതു മാധവൻ ഏട്ടൻ, നീയും ചേട്ടൻ എന്ന് വിളിച്ചോണം”. ഇതു കേട്ട അങ്കിൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. “മാൻ കുട്ടാ, ഇത് നിന്റെ മറ്റൊരു അനിയത്തിക്കുട്ടി, പ്രീതി എന്നാണു പേര്, എന്റെ പെങ്ങളുടെ മകൾ” അങ്കിളിന്റെ വിളിയിൽ വന്ന മാറ്റം ഞാൻ  ശ്രദ്ധിച്ചു.

അവളെ നോക്കി ഞാൻ ചിരിച്ചു, അവളും ഹൃദ്യമായ ഒരു ചിരി എനിക്ക് തന്നു. പോക്കറ്റിൽ വെച്ചിരുന്ന കാഡ്ബറി മിൽക്ക് ചോക്ലേറ്റുകൾ പൂജക്കും പ്രീതിക്കും കൊടുത്തു. “താങ്ക്സ് ഏട്ടാ” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ  അപ്പോഴേ അത് കാലിയാക്കി. “കൊതിച്ചിക്കുട്ടികൾ” എന്ന് അങ്കിൾ കളിയാക്കി.

പ്രീതിപോയി ഉടനെ തന്നെ വെള്ളം എടുത്തുകൊണ്ടു വന്നു തന്നു. “ഏട്ടാ ഇപ്പൊ ചായ തരാ”മെന്നു പറഞ്ഞു പൂജ അകത്തേക്ക് പോയി. ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചായയും സ്‌നാക്‌സും ആയിട്ട് പൂജയും പ്രീതിയും വന്നു. ഇവരെ കണ്ടാൽ ചേച്ചിയും അനിയത്തിയും ആണെന്ന് തന്നെ പറയും. കസിൻസ് ആണെന്ന് തോന്നില്ല.

അപ്പോഴേക്കും അങ്കിളിന്റെ വൈഫും മകനും വന്നു. എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ രണ്ടുപേരും ഹൃദ്യമായി ചിരിച്ചു. ഫ്രഷ് ആയിട്ട് വന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. അതിനിടയിൽ അടുക്കളയിൽനിന്നും  ഭയങ്കര ഒച്ച കേട്ടു. അങ്കിൾ ഓടി അകത്തേക്ക് പോയി, പോയതുപോലെ തന്നെ തിരികെ വന്നു. മറ്റൊന്നുമല്ല, അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന കട്ടിപ്പായസം വീതം വെയ്ക്കുന്നതിലെ തർക്കമാണത്രെ. പൂജക്കും പ്രീതിക്കും കാണാതെ ഇരിക്കാനും വയ്യ, കണ്ടാലുടൻ അടിയും തുടങ്ങും, വികൃതിക്കുട്ടികൾ. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുഖത്തെല്ലാം പായസം തേച്ചുകൊണ്ടു രണ്ടും ഓടി ഹാളിൽ വന്നു. ഞാനല്ല കാര്യം മറന്നെന്നു തോന്നി. പെട്ടെന്ന് നാണിച്ചു തിരിച്ചു ഓടിപ്പോയി.

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ആന്റിയും മോനും വന്നു. മോന്റെ പേര് മേജർ ഡോക്ടർ പദ്മനാഭ മേനോൻ. ഡൊമലൂർ അടുത്തുള്ള ആർമി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു. മുമ്പ് പറഞ്ഞതുപോലെ പൂജ സിവിൽ സർവീസിനു ശ്രമിക്കുന്നു.  പ്രീതി പിജി ചെയ്യുന്നു.

ആന്റിയും മോനും വന്നയുടനെ ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണത്തിനായി ഇരുന്നു. നോർത്ത് ഇന്ത്യൻ വിഭവങ്ങൾ നിരന്നു – ബട്ടർ റൊട്ടി, പുലാവ്, ബിന്ദി മസാല, കടായി പനീർ, ആലൂ സബ്ജി, പാലക് പനീർ, അങ്ങനെ കുറെ. ഞാൻ കഞ്ഞിയും പയറും അല്പം അച്ചാറും മോരും കഴിച്ചു. പൂജ ചോദിച്ചു “ഏട്ടൻ കഞ്ഞി കുടിക്കാനാണോ ഇവിടെ വന്നത്? ഇത് അപ്പച്ചിക്ക് വെച്ച കഞ്ഞിയാണ്” എന്ന് പറഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. ഞാൻ ഒരു റൊട്ടിയും എടുത്തു എല്ലാ സബ്ജിയും കുറച്ചു ഇട്ടു അവളുടെ സന്തോഷത്തിനായിട്ടു കഴിച്ചു. “എങ്ങനുണ്ട് ഏട്ടാ” എന്ന് രണ്ടു പേരും ചോദിച്ചു. “കൊള്ളാം കുട്ടൂസ്, വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്” എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു.  എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.