ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 6 [നൗഫു] 4814

അവളുടെ ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ട് പതിയെ മുഖം ചെരിച്ചു അവളുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി… ആശ്വാസം… വളരെ മനോഹരമായി നാജി പുഞ്ചിരി തൂകുന്നുണ്ട്… ഉറക്കത്തിൽ തന്നെ.. എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല..  സ്വപ്നം കണ്ട് എന്റെ കയ്യിൽ മറ്റാരുടെയോ കൈ ആണെന്ന് കരുതി പിടിച്ചത് ആണെന്നു തോന്നുന്നു…

ഇനി എങ്ങനെ ഈ കൈ ഒന്ന് വിടുവിക്കും..

ആ സമയം തന്നെ നാജി എന്നെ അവളുടെ ബെഡിലേക് വലിച്ചു അടുപ്പിക്കുവാനായി തുടങ്ങി…

ഇതെന്ന് എങ്ങനെ വിടുവിപ്പിക്കും റഹ്മാനെ…

നോ രക്ഷ.. അവളുടെ കൂടെ ഇന്ന് തന്നെ കിടക്കേണ്ടി വരുമോ… ബലം പ്രയോഗിച്ചു വലിച്ചെടുത്താൽ നാജി ഉണരുവാൻ സാധ്യത കൂടുതലാണ്..

എന്നെ വലിച്ചു അടുപ്പിക്കുന്നതിന് അനുസരിച്ചു ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തേക് നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു… അവസാനംഞാൻ മുട്ട് കുത്തി ആ ബെഡിന്റെ അരികിൽ… എന്റെ വലതു കൈ നാജിയുടെ കൈകൾക് ഉള്ളിലാണ്..

മങ്ങിയ പ്രകാശത്തിന്റെ ഇടയിൽ അവളുടെ മുഖം ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട്… മുടിയിഴകൾ മുഖത്തെ കുറച്ചു മറച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്… എന്റെ ഇടതു കൈ കൊണ്ട് ആ മുഖമൊന്ന് തഴുകി തലോടുവാൻ കൊതിയാവുന്നു…

വേണ്ട അവൾ ഉണർന്നാൽ ചിലപ്പോൾ…

അടുത്തുള്ള ടേബിളിൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ അവളുടെ കൈ വിടുവിക്കുവാൻ എന്ന് ഞാൻ പരതുവാൻ തുടങ്ങി… ആ മേശയുടെ വലിപ്പിലേക് എന്റെ കൈകൾ എത്തി.. കീർ.. എന്ന ശബ്ദത്തോടെ വലിപ് ഞാൻ പതിയെ തുറന്നു…