ഇരു മുഖന്‍ -3(ചങ്ങലക്കിലുക്കം)[Antu Paappan] 113

അപ്പൊ അയാൾക്ക് അമ്മയേ അറിയാം, അല്ല അപ്പൊ ഞാൻ ആരാണെന്നും അറിയിരിക്കുമ്മല്ലോ പിന്നെ എന്താണാവോ എന്നെ ഇയാൾ ഭദ്രൻ എന്ന് വിളിച്ചത്? അല്ലേ ചിലപ്പോൾ ഇത്രനാളും അമ്മ ഇവിടെ ആകും താമസിച്ചരുന്നത്. അതാണ് അസ്ഥി തറയും മാറ്റും വൃത്തിയായി കിടക്കുന്നത്. അല്ല അമ്മ ഇവിടെ എങ്ങനെ ഒറ്റക്ക് താമസിച്ചു ഒരു രാത്രിയും ഈ പകലും മാത്രം ഇവിടെ നിന്നിട്ട്  എനിക്കൊരടി പോലും അനങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല. അച്ഛനെയും ചേട്ടനെയും പറ്റിയുള്ള ഓർമ്മകൾ ഇടക്കിടക്ക് വന്നുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു. അല്ലാ അതിനു അമ്മ ഇതൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ. അമ്മേടെ മനസ്സിൽ ഇത് അമ്മയും അച്ചനും ഞങ്ങൾ രണ്ടുമക്കളും സന്തോഷമായി കഴിഞ്ഞ കൊട്ടാരമാണ്, ഇന്നലെ വരെ എനിക്കും ഏതാണ്ടങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നല്ലോ പക്ഷേ ഒറ്റപകൽ കൊണ്ടിത് കത്തിഎരിയുന്ന ഒരരക്കില്ലം പോലെയായി. എന്തായാലും ഇവിടെ കണ്ടതും കേട്ടതും ഒന്നും അമ്മയോട് പറയണ്ട എന്തിനാ അവരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്.ശെരിക്കും ഇപ്പോഴാണ് പണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞത് സത്യം ആണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നത് മറവി ഒരു അനുഗ്രഹമാണ് ഇതുപോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ മറന്നു പൊകുന്നതും വലിയ ഒരനുഗ്രഹമാണ്.

അല്ല അമ്മ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ടെന്നു. ആരാ ഇപ്പൊ അമ്മേ ഇങ്ങട്ട് കൊണ്ടാക്കാൻ. അതുനുത്തരം എനിക്ക് ഒരുപാട് നേരം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. ആര്യേച്ചി അപ്പുറത്തെ വശത്തെ ടോർ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി . കൂടെ ജൂനിയര്‍ ഭദ്രനുമുണ്ട്.

പട പേടിച്ചു പന്തളത്തു ചെന്നപ്പോൾ പന്തവും കൊളുത്തി പട പന്തളത്  എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ ആയല്ലോ ഇത്. ഞാൻ ഇവിടെക്ക് വന്നതേ അവളെ പേടിച്ചാ അപ്പൊ ദാ നിക്കുന്നു ഇവിടെ. അമ്മേ മാത്രം ആക്കിയിട്ടു അവൾ അങ്ങ് പോയിരുന്നെങ്കിൽ! ആ പിന്നെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന വീരനെ കൂടെ നിർത്തിയാൽ പൊളിച്ചു.

അല്ല ഇതിപ്പോ അവളുടെ വീടല്ലേ. ഇനി  അവൾ ഇവിടുന്നു ഇറങ്ങി പോകാൻ പറയുമോ? മനസൊന്നു കാളി. അവള്‍ അത്ര ദുഷ്ട ആണോ?. ഓ ഇനി പോവാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അങ്ങ് പോവും അല്ലാതെന്താ, പക്ഷേ എവിടേക്ക്?

 അവളുടെ ഭാദ്രൻ എന്റെ വിഷ്ണു ഏട്ടൻ തന്നെ ആണോ ചോദിച്ചാലോ? അല്ല അതെങ്ങനെ ആവും വിഷ്ണു ഏട്ടൻ മരിച്ചു പോയില്ലേ, അതും എന്റെ മുൻപ്‌യിൽ വെച്ച്, ഞാൻ നേരത്തെ കണ്ടതല്ലേ അതൊക്കെ. എന്നാലും ചിലപ്പോൾ….! അല്ലേ  വേണ്ട അങ്ങനെ ചോദിച്ചാ ഞാൻ എല്ലാം ഇവരോട് പറയേണ്ടി വരും. ഇപ്പൊ എന്തിനാ എല്ലാരേം സങ്കടത്തിൽ അക്കുന്നത് കുറച്ചു ദിവസം ആയിട്ട് ഞാനും തീരെ ശോകം ആയിരുന്നല്ലോ. ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്തെക്ക് നടന്നു .

‘ഠപ്പേ’

  അപ്രതിക്ഷിതമായി മുഖത്ത്   ഒന്ന് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാലബോധം വീണത്‌. അത്രയും നേരം ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയത് എങ്ങോ പറന്നുപോയി. ദേ നിക്കുന്നു ആര്യ മഹാദേവ് എന്‍റെ മുന്നില്‍ൽ. വീരനെയും കയ്യിവെച്ചു ആര്യ ഉറഞ്ഞാടുന്നു.

“”ഞങ്ങളെ ഒറ്റക്കാക്കി ഒളിച്ചോടുന്നോടാ നീ ..… ഹ്മ്മ്””

അവൾ കലി തുള്ളിതന്നെ യാണ്. അല്ല ഈ പൂതനക്ക് ഞാൻ എങ്ങോട്ട് ഒളിച്ചോടിയാൽ എന്താ? ഞാൻ കാരണം അവര് ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട എന്ന് കരുതിയല്ലേ ഞാൻ അവിടുന്ന് മാറികൊടുത്തത്. ഇവൾക്ക് എന്നോടു ഇത്രയും ദേഷ്യം എന്തിനാ എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. അമ്മ വേഗം അവളെ പിടിച്ചു നിർത്തി.

“”നീ ആരെയാ തല്ലിയതെന്ന് ഓർമ്മയുണ്ടോ?“”