ആദ്യാനുരാഗം (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1729

നേഴ്സ് വന്നു അമ്മയെ കൊണ്ടുപോയി.. ചെക്കപ്പ് ഒക്കെ കഴിയുമ്പോൾ കുറച്ചു സമയം ആകും എന്നറിയാം..

ഞാൻ അവിടെ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു ഫോൺ എടുത്തു.. എന്നോ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്തു വച്ച ടെമ്പിൾ റൺ ഗെയിം എടുത്തു കളിക്കാൻ തുടങ്ങി..

പെട്ടെന്ന് കുപ്പിവളകൾ ഇട്ട ഒരു കൊച്ചു കൈ വന്നു എന്റെ ഫോണിൽ പിടിച്ചു.. ഞാൻ ഞെട്ടി നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു കൊച്ചു കാന്താരി ആണ്.. അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചു.. എനിക്ക് അറിയുന്ന ആരെയോ പോലെ…

“നിച്‌ താ….”

അവൾ ഫോണും പിടിച്ചു വാങ്ങി എന്റെ ഒപ്പം തന്നെ ഇരുന്നപ്പോൾ എനിക്ക് അതിനോട് വാത്സല്യം ആണ് തോന്നിയത്..

അവളെ നോക്കുന്നതിന്റെ ഇടക്ക് എതിരെ മുൻപോട്ട് നീട്ടി വച്ച ഇളം റോസ് നിറമുള്ള ചെരിപ്പ് ധരിച്ച കാലുകൾ എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.. എന്തോ ഒരു പരിഭ്രമത്തിൽ നോക്കി.. സാരിയും റോസ്…

മുകളിലേക്ക് നോക്കിയ ഞാൻ എന്താ പറയാ… കണ്ടത് നക്ഷത്ര കണ്ണുകൾ ആണ്..
എന്നെ തന്നെ സാകൂതം നോക്കി ഇരിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ… ആ കൊച്ചിനെ ഞാൻ ഒന്ന് പാളി നോക്കി.. അവൾ ആരുടെ മകൾ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ എനിക്ക് അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല..

“ആനി…..”

ഞാൻ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു… അവളും.. നേർത്ത ചിരിയോടെ…

“മറന്നില്ല അല്ലെ….?”

അവളുടെ ചോദ്യത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചതായി എനിക്ക് തോന്നി… ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.. കാലം അവളുടെ സൗന്ദര്യം കൂട്ടിയിരിക്കുന്നു..

“മറക്കില്ല.. അനേഷിച്ചു… കുറെ… നീ പോയിരുന്നു അപ്പോഴേക്കും….”

ഞാൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.. അവളുടെ അവളുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു… നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകിയത് എന്റെ നെഞ്ചിനെ ആണ് ചുട്ടുപൊള്ളിച്ചത്.. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.. ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്..

“ആനി… കരയല്ലേ.. ആളുകൾ….”

അവൾ വേഗം പിങ്ക് നിറമുള്ള റോസാപ്പൂക്കൾ ഉള്ള ഒരു വെളുത്ത തൂവാല എടുത്തു കണ്ണ് തുടച്ചു..

പക്ഷെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നന്നായി നനഞ്ഞിരുന്നു.. ഞാൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു ഒരു മൂലയിലേക്ക് നിർത്തി.. എനിക്ക് വല്ലാതെ നോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. താങ്ങാൻ ആകുന്നില്ല ഈ കൂടിക്കാഴ്ച..

“ഞാനും വന്നിരുന്നു… ലിനു.. പക്ഷെ.. വൈകിപ്പോയി.. പിന്നെ ജീവിതം ഡൽഹിയിൽ ആയിരുന്നു.. “

അവൾ അത് പറഞ്ഞത് വലിയ വിഷമത്തിൽ ആണ്.. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിച്ചുകൊണ്ട്…

“മോൾ ആണല്ലേ… നിന്നെപ്പോലെ തന്നെ.. സുന്ദരിയാണ്…”

ഞാൻ എന്റെ ഫോണിൽ മുഴുകി ഇരുന്ന വാവയെ നോക്കി… ആനി വീണ്ടും കണ്ണ് തുടച്ചു.. പുഞ്ചിരിച്ചു..

“അതെ.. ലിനു ആനി ലൂയിസ്….രണ്ടു വയസ് ആകുന്നു..”

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് അലറി കരയാൻ തോന്നി… എന്നെ വിളിച്ചിരുന്ന പേര് അവൾ അവളുടെ മോൾക്ക് ഇട്ടിരിക്കുന്നു..

“ആനി.. നീ…”

എന്റെ ഒച്ച പുറത്തു വന്നില്ല.. ആരോ നെഞ്ചിൽ കല്ല് കയറ്റി വച്ചത് പോലെ.. നെഞ്ച് അറക്കവാൾ കൊണ്ട് കീറി മുറിച്ചു മാറ്റുന്നതുപോലെ…

“വേണ്ട ലിനു.. എനിക്ക് അറിയാം.. ലിനുവിന്റെ കണ്ണിൽ ഉണ്ട് എല്ലാം.. എനിക്ക് സന്തോഷം ആയി.. എന്നെ മറന്നില്ലല്ലോ.. അങ്ങോട്ട് തന്നത് ഇങ്ങോട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നു അല്ലെ.. അതിൽ ആണ് ഏറ്റവും സന്തോഷം …ഹാപ്പി ആണ് ലിനു ജീവിതം….”

അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു… ഞാനും അതിന് ശ്രമിച്ചു..

“വൈഫ്?”

അവൾ ആകാംഷയോടെ നോക്കി..

“ഇല്ല.. ആയിട്ടില്ല… “

ഞാൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു..

“ഇനി ഒരു ആനി വന്നാൽ പിടിച്ചു അങ്ങ് കെട്ടിയേക്കണം കേട്ടോ…”

അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ വീണ്ടും അവളുടെ കണ്ണ് നനഞ്ഞു.. എന്റെയും..

“അമ്മ?”