അന്ധകാരം -1 [Lonewolf] 102

അവന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോ അവസാനം പറഞ്ഞത് പറയണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി.അവന്റെ മുഖം ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചു കാണുന്നത് പണ്ട് മുതലേ എനിക്കിഷ്ടമല്ല. ഞാൻ പയ്യെ എണീറ്റ് അവന്റെ മുമ്പിൽ പോയി നിന്നു. അവൻ ഇരിക്കുകയിരുന്നോണ്ട് അവന്റെ മുഖം തായേയായിരുന്നു.ഞാൻ അവന്റെ മുഖത്തേക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അവന്റെ മുഖത്തെ ഏറ്റവും ഭംഗിയുള്ള ഭാഗങ്ങൾ അവന്റെ കണ്ണുകളായിരുന്നു. കട്ടിയുള്ള കട്ടകറുപ്പ് പുരികവും ഞാൻ കണ്ടതിൽ വച്ചു ഏറ്റവും നീളവും ഉള്ളും ഉള്ള മയിൽ‌പീലി പോലെയുള്ള കൺപീലിയും കടും വെള്ളയിൽ കട്ടകറുപ് കൃഷ്ണമാണിയും.നല്ല വെളിച്ചത്തിൽ നിന്നാൽ പോലും അവന്റെ കൃഷ്ണമണി കറുപ്പായിരിക്കും.പിന്നെ അവന്റെ കുഴിഞ്ഞ കവിളും ചതുരത്തിൽ ബലിഷ്ഠമായ മുഖഷേപ്പും സാധാ ഉള്ളു കൂടിഅകം കാണാൻ പറ്റാത്ത നീറ്റ് ആയി സൈഡിൽ ട്രിമ് ചെയ്ത മുടിയും മുഖത്തിന്റെ പകുതി ഭാഗം മറക്കുന്ന കറുപ്പ് കുറ്റി താടിയും.കാണാൻ തന്നെ ഒരു ഐശ്വര്യം ആയിരുന്നു അവനെ. ഇവൻ എന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടും അതിലേറെ സങ്കടവും ഉണ്ട്. ഞാൻ കുനിഞ്ഞ് അവന്റെ രണ്ടു കവിളിലും കൈപ്പതി വച്ചു മുഖം എന്നിലേക്കടിപ്പിച്ചു നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു. തലയുയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ അവന്റെ മുഖത്തുള്ള സങ്കടം പോയിരുന്നു. എന്നാൽ അതിലെ നിസ്സംഗത കാണാതിരിക്കാനാവില്ല. ആശാൻ വേറെ എന്തൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നു തോന്നുന്നു. എനിക്ക് മനസിൽ ചിരി പൊട്ടി. ഇവൻ ഇത്ര ഒക്കെ എപ്പോ വലുതായി ഈശ്വര. ഞാൻ അവന്റെ മുടികൾക്കുള്ളിലൂടെ വിരൽ ഓടിച്ചു. ഏതൊരു പെണ്ണും അസ്സുയപെടും ഇവന്റെ മുടിയുടെ ഉള്ളിനായി. കൈവിരൽ അകത്തു കയറാൻ തന്നെ പാടാണ് ഇനി ഉള്ളിൽ കയറിയാൽ തന്നെ മുടിയുടെ കട്ടിയോ. അല്ലേലും ദൈവം ഇങ്ങനെയാ ഇവന്റെ പോലെ ഒരു കണ്ണും മുടിയും ശെരിക്കും ഒരു പെണ്ണിനാണ് കൊടുക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. ഇവന്റെ ബലിഷ്ഠമായ ബോഡിയിലും ചതുരത്തിൽ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ മുഖത്തും ഇവ രണ്ടും അന്യമാണ്.ഞാൻ ബാക്കിലേക്ക് നടന്നു കിടക്കയിൽ കിടന്ന മുല്ലപ്പുവും റോസപ്പൂവിതളും എല്ലാം തട്ടി കൊട്ടി വിരിപ്പ് ഒന്നുകൂടെ വിരിച്ചു. നിലത്തു കിടക്കുന്ന പൂക്കളെ ഒക്കെ അവൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടാൽ അറിയാം അവൻ തന്നെ ആണ് അതൊക്കെ കൊടുന്നു ഇട്ടത് എന്ന്. പാവം. ഞാൻ ബെഡിൽ കയറി കിടന്നു. എന്റെ അനുവാതമില്ലാതെ എന്നെ അവൻ കയറിപിടിക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് നൂറുശതമാനം ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നു അത് കൊണ്ട് തന്നെയാ ബെഡിൽ കിടന്നത്. അവൻ അവിടെ എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നിന്നപോ അവനോട് വന്നു കിടക്കാൻ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് ഞങൾ രണ്ടുപേരും ഇപ്പൊയും കല്യാണത്തിന്റെ വസ്ത്രങ്ങളിൽ ആണ്. ഞാൻ പെട്ടെന്നെണീറ്റു എന്റെ ബാഗ് കൊണ്ട് വന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നോക്കി. ഇല്ല ഇന്ന് എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്നാണ് ഉണ്ടായത് അപ്പൊ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരാൻ മറന്നു കാണും. ഞാൻ അവനെ നോക്കി അവൻ ഇപ്പോഴും നിലത്തു കിടക്കുന്ന പൂക്കളെ നഷ്ടബോധത്തോടെ നോക്കി നില്കുന്നുണ്ട്.
“ടാ നിന്റെ ടിഷർട്ട്‌ എല്ലാം എന്തിയെ..?”