അഥർവ്വം 6 [ചാണക്യൻ] 187

അരുണിമ  ചോദ്യ ഭാവേന അവനെ മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി.

അനന്തു അതേയെന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി.

“എന്തേലും ആവട്ടെ”

അരുണിമ പിറു പിറുത്തുകൊണ്ട് വേദനയുള്ള കൈ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു വച്ചു അനന്തുവിന്റെ സഹായത്തോടെ ബുള്ളറ്റിൽ ഇരുന്നു.

അനന്തു ആയാസ്സപ്പെട്ടു ബുള്ളറ്റിൽ കയറി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കി വന്ന വഴിയേ തിരിച്ചു പോയി.

അരുണിമ കാണിച്ചു കൊടുത്ത വഴിയിലൂടെ അവൻ ബൈക്ക് സാവധാനം ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

കുറേ സമയത്തെ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം  അവർ ദേവൻ മെമ്മോറിയൽ ഹോസ്പിറ്റലിന് മുൻപിൽ എത്തി.

അനന്തു ബുള്ളറ്റ് ഒതുക്കി വച്ചു വണ്ടിയിൽ നിന്നുമിറങ്ങി.

പതിയെ അരുണിമയുടെ കൈ പിടിച്ചു ഇറങ്ങാൻ സാഹായിച്ചു.

ആ സമയം ഒരു അറ്റൻഡർ അവരെ കണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി വന്നു.

“ചേട്ടാ ഒരു സ്‌ട്രെച്ചർ എടുത്തു വരുമോ വയ്യാത്ത കുട്ടിയാ ”

അനന്തു വെപ്രാളത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“ഹേയ് സ്‌ട്രെച്ചർ ഒന്നും വേണ്ട ഞാൻ നടന്നോളാം”

അരുണിമ അനന്തുവിന്റെ കൈ വിട്ടു മുന്നോട്ടേക്ക് നടക്കാനാഞ്ഞു.

എന്നാൽ മുട്ടു വേദന കാരണം പെട്ടെന്നു അവൾ മുന്നോട്ടേക്ക് വീഴാനാഞ്ഞതും അനന്തു അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

അനന്തുവിന്റെ കരസ്പർശം തന്റെ ഇടുപ്പിൽ പതിഞ്ഞതും അരുണിമയിൽ സ്ത്രീ സഹജമായ ഒരു നാണം ഉടലെടുത്തു.

അവൾക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു അനുഭൂതി തോന്നി.

എങ്കിലും കൃതിമ ഗൗരവത്തോടെ അവൾ അനന്തുവിനെ തുറിച്ചു നോക്കി.

അനന്തു ദയനീയതയോടെ അവളെ നോക്കി.