അഥർവ്വം 6 [ചാണക്യൻ] 187

അനന്തു ഫോൺ കാൾ കട്ട്‌ ആക്കി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

ഈ സമയം നിലത്തു കിടന്നിരുന്ന അരുണിമ ഭദ്രകാളിയെ പോലെ അവനോട് ഉറഞ്ഞു തുള്ളി.

“ഞാൻ ഇവിടെ വയ്യാണ്ടായി കിടക്കുമ്പോൾ താൻ ഫോണിൽ സൊള്ളിക്കൊണ്ടിരിക്കുവാണല്ലേ? ”

“അയ്യോ അല്ല കുട്ടി എനിക്ക് ഇവിടുത്തെ സ്ഥലം ശരിക്കും അറിഞ്ഞൂടാ. അപ്പൊ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കുള്ള വഴി ചോദിച്ചതാ ”

“ഓഹോ അപ്പൊ വരത്തൻ ആണല്ലേ ശരി ശരി. ഏത് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ആണ് എന്നെ കൊണ്ടു പോകുന്നേ? ”

“ദേവൻ മെമ്മോറിയൽ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ”

“ഹാ തനിക് വഴി അറിയുമോ ”

“മ്‌ച്ചും  ”

അനന്തു ചുമൽ കൂച്ചി.

ഇമ്മാതിരി ഒരു പൊട്ടൻ ആണല്ലോ ദൈവമേ ഇത്

അവൾ ആത്മഗതം പറഞ്ഞു.

“ശരി ഞാൻ വഴി പറഞ്ഞു തരാം.”

“ആയ്കോട്ടെ ”

അനന്തു സന്തോഷത്തോടെ അരുണിമയുടെ  സമീപം വന്നു നിന്നു.

അവൾ അവനു നേരെ കൈ നീട്ടി.

അനന്തു അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു പതിയെ സഹായിച്ചു.

അരുണിമ ആയാസത്തോടെ പതുക്കെ എണീറ്റു.

ബുള്ളെറ്റിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും അവൾ വേദന കൊണ്ടു പുളയുകയിരുന്നു.

ചെറിയ മുടന്തും ഉണ്ടായിരുന്നു.

അനന്തു നിലത്തു കിടക്കുന്ന ബുള്ളറ്റ് എടുത്തു ഉയർത്തി നേരെ വച്ചു.

“ഈ കുന്ത്രാണ്ടത്തിൽ ആണോ ഞാൻ കേറണ്ടേ? ”