അഥർവ്വം 6 [ചാണക്യൻ] 187

വൈദ്യരുടെ വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയതും ദേവൻ ബുള്ളറ്റ് വീടിന്റെ മുറ്റത്തുള്ള തുളസി തറയ്ക്ക് സമീപം നിർത്തി.

ദേവന്റെ സഹായത്തോടെ കല്യാണി വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.

ബുള്ളറ്റ് ഒതുക്കി വച്ചു കല്യാണിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞതും വീഴാൻ ആഞ്ഞ
അവളെ ദേവൻ താങ്ങി നിർത്തി.

ദേവന്റെ കൈ അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ പതിഞ്ഞതും കല്യാണിയിൽ സ്ത്രീ സഹജമായ ഒരു നാണം ഉടലെടുത്തു.

അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു. 

വീഴ്ചയിൽ എവിടെയോ അവൾക്ക് കാൽമുട്ടിന് വേദന പറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവനു തോന്നി.

ദേവനെ കണ്ടതും വൈദ്യർ നാരായണ തമ്പി ബഹുമാനപൂർവ്വം എണീറ്റു വന്നു തൊഴുതു നിന്നു.

“വൈദ്യരെ ഈ കുട്ടി ഒന്നു വീണതാ പെട്ടെന്നു ഒന്നു നോക്കുമോ? ”

“അതിനെന്താ കുഞ്ഞേ ഇറയത്തേക്ക് കിടത്തിക്കോളൂ ”

നാരായണൻ തമ്പി ഉള്ളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി.

ദേവൻ കല്യാണിയെ തന്റെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു.

ഒരു കുഞ്ഞിനെ എടുക്കുന്ന കരുതലോടെ അവളെയും കൊണ്ടു  നേരെ വീടിന്റെ ഇറയത്തേക്ക് ചെന്നു.

അവിടെ വിരിച്ചിട്ടിരുന്ന പുൽ പായയിൽ ദേവൻ കല്യാണിയെ കിടത്തി.

വേദന നിയന്ത്രണാതീതമായതിനാൽ കല്യാണി ചുണ്ടുകൾ കടിച്ചു പിടിച്ചിരുന്നു.

ഞരക്കത്തോടെ അവൾ കിടന്നു.

ദേവൻ പരിഭ്രമത്തോടെ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.

ദേവന്റെ നീല കണ്ണുകളിൽ വിരിയുന്ന കരുതൽ അവളുടെ വേദനയ്ക്ക് തെല്ല് ആശ്വാസം നൽകി.

അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ശക്തി താങ്ങാൻ ആവാതെ അവൾ മിഴികൾ പൂട്ടി വെച്ചു.

വൈദ്യർ വിശദമായി തന്നെ കല്യാണിയെ പരിശോധിച്ചു.

അവളുടെ കൈ പരിശോദിക്കുമ്പോൾ കല്യാണി വേദന കാരണം പുളഞ്ഞു.

പതിയെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി.