അഥർവ്വം 6 [ചാണക്യൻ] 187

“കല്യാണി ”

ഇടർച്ചയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.

കല്യാണി എന്ന പേര് ദേവന്റെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു.

അവൻ മനസ്സിൽ ആ പേര് ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന ബുള്ളറ്റ് നേരെ പിടിച്ചു പൊന്തിച്ചു വച്ചു.

എന്നിട്ട് പതുക്കെ അതിൽ കയറി അവളെ നോക്കി പുരികം ഉയർത്തി.

കല്യാണി എന്താണെന്ന അർത്ഥത്തിൽ ദേവനെ വെപ്രാളത്തോടെ നോക്കി.

“ഡി വന്നു കേറാൻ”

ദേവൻ പുറകിലെ സീറ്റിലേക്ക് കൈ തട്ടി കാണിച്ചു.

“അയ്യോ അങ്ങുന്നേ ആരേലും കണ്ടാൽ പിന്നെ അതു മതി ”

കല്യാണി ഭയന്ന് വിറച്ചു.

“നീ കേറുന്നോ അതോ ഞാൻ മുളക് തേക്കണോ? ”

ദേവന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകിയതും കല്യാണി ഭയന്നു.

“വന്നു കേറാൻ ”

“അങ്ങുന്നേ എനിക്ക് ഈ കുന്ത്രാണ്ടത്തിൽ കേറാൻ അറിഞ്ഞൂടാ ”

കല്യാണി നിഷ്കളങ്കതയോടെ അവനെ നോക്കി

“ഞാൻ കയറി ഇരിക്കുന്ന പോലെ അങ്ങ് ഇരുന്നാൽ മതി വേഗം  ”

ദേവൻ ഉള്ളിൽ ചിരിയോടെ തിടുക്കം കൂട്ടി.

കല്യാണി എങ്ങനൊക്കെയോ കഷ്ട്ടപെട്ടു ബുള്ളറ്റിൽ വലിഞ്ഞു കയറി.

ദേവൻ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ബുള്ളറ്റ് നേരെ വൈദ്യരുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടിച്ചു.

യാത്രയ്ക്കിടെ അപരിചിതത്വം കാരണം അവൾ ഇടക്കിടക്ക് ഇളകിക്കൊണ്ടിരുന്നതും അവൾ താഴെ വീഴുമെന്നു അവൻ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു.

അതിനാൽ കുറഞ്ഞ വേഗതയിലാണ് ദേവൻ വണ്ടി ഓടിച്ചിരുന്നത്.