യാത്ര [Shana] 121

ചില സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണാൻ മാത്രമുള്ളതല്ല അതു നടപ്പിലാക്കേണ്ടതുണ്ട് എങ്കിലേ ജീവിതത്തിനൊരർത്ഥം വരൂ…. കുഞ്ഞു നാൾ മുതൽ കണ്ടു മനസ്സിൽ പകർത്തിയ നിറമുള്ള സ്വപ്നം പൂവണിയാൻ വർഷങ്ങൾ വേണ്ടി വന്നു എങ്കിലും മരിക്കുന്നതിനുമുന്നെ അതു നടത്താൻ പറ്റിയതിൽ ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നുന്നു

ഒരുപാട് കൊതിച്ചൊരു യാത്ര വർഷങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു ഇങ്ങനൊരു യാത്രപോകാൻ , പലരുടെയും പരിഹാസം നിറഞ്ഞ നോട്ടമുണ്ടായിരുന്നു ഈ പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനൊരു ആഗ്രഹം അതു വേണമോ എന്നാണ് പലരും ചോദിച്ചത് മറുപടി പറയാൻ നിന്നാൽ അന്ത്യമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങളെ നേരിടേണ്ടി വരും മോള് പറഞ്ഞപോലെ മൗനം കൂട്ടുപിടിച്ചു പിന്നെ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി അതിൽ എല്ലാ ഉത്തരങ്ങളും ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു മനസ്സിലാക്കേണ്ടവർ മനസ്സിലാക്കട്ടെ

പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെയും മക്കളുടെയും സമ്മതം കിട്ടിയപ്പോൾ കൊച്ചുകുട്ടിക്ക് ആഗ്രഹിച്ച കളിപ്പാട്ടം കിട്ടിയ സന്തോഷം ആയിരുന്നു , പ്രായത്തെ മറന്നു തുള്ളിച്ചാടി അത്രമേൽ കൊതിച്ചിരുന്നു, ഉപദേശിക്കാൻ ഒരുപാടുപേരുണ്ടായിരുന്നു…. അല്ലേലും അങ്ങനെ പറയാൻ ഒരവസരം നോക്കി നിൽകുവല്ലേ ആഗ്രഹിച്ചു നേടിയെടുത്ത സന്തോഷത്തേക്കാൾ വേറൊന്നും മുന്നിലില്ലായിരുന്നു.

ചെറുപ്പം മുതലുള്ള ആഗ്രഹം ആയിരുന്നു.. ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങളിൽ യാത്ര ചെയ്യണം.. അതും അപരിചിതരായ കുറച്ചുപേരുടെ കൂടെ പരിചിതമല്ലാത്ത വഴികൾ താണ്ടി ഓരോ നാടിന്റെയും സൗന്ദര്യം തൊട്ടറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവിടത്തെ രുചികൾ മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ട് ഒറ്റക്കൊരു യാത്ര.. പരിചിതമല്ലാത്ത വഴികൾ ഭാഷ സംസ്കാരം ഇതൊക്കെ പഠിച്ചെടുക്കണം , അവരിലൊരാളായി അവർക്കിടയിലൂടെയുള്ള യാത്ര.. എത്ര മനോഹരമാണല്ലേ . ഒരിക്കലും നടക്കില്ലന്നറിയാം പക്ഷേ സ്വപ്നം കാണൽ അവസാനിപ്പിച്ചില്ല ആരുടേയും സമ്മതം വേണ്ടല്ലോ അതിനു….

കോളേജ് കഴിഞ്ഞു അച്ഛയോടും അമ്മയോടും ഒരുപാട് കെഞ്ചിയിട്ടുണ്ട്.. പെൺകുട്ടികൾക്ക് ഇതൊന്നും പറ്റില്ലത്രേ.. ഇനി വിവാഹം കഴിഞ്ഞു ചെറുക്കനൊപ്പം വേണമെങ്കിൽ പോകാൻ ..ഒരു സ്കൂൾ ട്രിപ്പ് പോലും വിടാത്ത ഇവരിൽ നിന്നും വേറൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാൻ പാടില്ല എങ്കിലും വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി … അന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടി ആയി ജനിച്ചതിൽ ഒത്തിരി സങ്കടപ്പെട്ടു…പലതിനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ല.. കുറേ പരിധികൾക്കുള്ളിൽ ജീവിക്കുക.. ചേട്ടന് ഒരുപാട് സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തപ്പോൾ എന്നെ തളച്ചിട്ടു… ഒരു പെണ്കുട്ടിയായതിൽ പല ഇഷ്ടങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നു…

ഡിഗ്രി കഴിയാൻ കാത്തുനിന്നപോലെ കല്യാണം… എല്ലാം വീട്ടുകാരുടെ ഇഷ്ടം… പക്ഷേ അത് തെറ്റാണെന്ന് ഒരിക്കലും പറയില്ല നമ്മുടെ നല്ലത് മാത്രമേ അവർ ചിന്തിക്കത്തുള്ളൂ …. കൈപിടിച്ചു മാധവേട്ടൻ കൂടെ കൂട്ടുമ്പോൾ ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു.. സ്വന്തം വീട്ടിൽ നിന്നും മറ്റൊരിടത്തേക്കുള്ള പറിച്ചുനടൽ… പേടിച്ചതുപോലെയിരുന്നില്ല അവിടുത്തെ അച്ഛനും അമ്മയും ഏട്ടനുമൊക്കെ ജാനകിയിൽ നിന്ന് ജാനകി മാധവ് ആയി… പതുക്കെ പതുക്കെ ജീവിതം പുതിയ ഒഴുക്കിനൊത്തു നീങ്ങിത്തുടങ്ങി.. പതിയെ പതിയെ ഇഷ്ടങ്ങൾ പരസ്പരം മനസ്സിലാക്കികൊണ്ടുള്ള ജീവിതം… ഒരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കുകയോ വിഷമിപ്പുക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല.. ആകെയുള്ള പ്രശ്നം ഏട്ടനില്ലാതെ എങ്ങും വിടില്ലെന്നുമാത്രമായിരുന്നു…

സ്നേഹം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിലേക്ക് രണ്ടു കൺമണികൾ കടന്നുവന്നു മോനും മോളും… പിന്നെ അവർക്കും ഏട്ടനും വേണ്ടിമാത്രമായി ജീവിതം… കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങൾ സത്യമാകാതെ സ്വപ്നങ്ങളായി തന്നെ കിടന്നു… ഒരു കുഞ്ഞു നൊമ്പരം അതിനെയോർത്ത് എപ്പോഴും മനസ്സിൽ കിടന്നു .. ഏട്ടന് അറിയാമെങ്കിലും തനിച്ചുവിടാനുള്ള പേടിയിൽ അറിയാത്തതായി നടിച്ചു… ഒരിക്കലും അതിനുവേണ്ടി പരാതിയോ പരിഭവമോ പറഞ്ഞിട്ടില്ല … ഏട്ടന്റെ