Wonder 6 [Nikila] 2829

“ഞാൻ കഴിഞ്ഞ മാസം ഫുൾ ടൈം ഹാപ്പിയായിരുന്നൂട്ടോ ?” മിഖി.

 

“എന്റെ പൊന്നോ, അതൊന്നും ഓർമ്മിപ്പിക്കല്ലേട്ടാ. കഴിഞ്ഞ മാസം തല്ല് കിട്ടാതിരിക്കാൻ ഓടിയ ഓട്ടം കാരണം എന്റെ അഞ്ചു കിലോ വെയ്റ്റാ കുറഞ്ഞേ”

 

“അതു നല്ല കാര്യമല്ലേ ??” മിഖി.

 

“എന്ത് നല്ല കാര്യം ? തടി കേടാവാതിരുന്നത് തന്നെ ഭാഗ്യം”

 

 

പിന്നെ റോയിയോട് ;

 

 

“നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ സന്തോഷിക്കാനുള്ള ഒരു കാരണവും നിനക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റിയില്ലേ”

 

“അതിനു ഹാപ്പിയാവാൻ മാത്രമുള്ള എന്തു കാര്യാടാ ഈയടുത്തു നടന്നേക്കണേ”

 

“അങ്ങനെയാണോ, ഇപ്പോ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഈ ബസ്സിന് മുകളിലിരിക്കുമ്പോൾ നീ ഹാപ്പിയാണോ അല്ലയോ ?”

 

“ഹാപ്പിയാണ്”

 

“എന്തുക്കൊണ്ട് ? നീയിങ്ങനെ സന്തോഷിക്കാൻ മാത്രം നിനക്കെന്താ കോടികളെങ്ങാനും കളഞ്ഞു കിട്ടിയോ ? അതോ വല്ല ജോലി പ്രൊമോഷനും കിട്ടിയോ ? ഇല്ല. എന്നിട്ടും നീ സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ട്. കാരണം നമ്മക്കു ചുറ്റും എല്ലാ ദിവസവും നടക്കുന്ന നിസാര കാര്യങ്ങളിൽ പോലും സന്തോഷം കണ്ടെത്താൻ പറ്റുമെന്ന നിസാര കോൺസെപ്റ്റ് തന്നെ. അതു ചിലപ്പോൾ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതാവാം, വീട്ടുകാരോടൊപ്പം സംസാരിക്കുന്നതാവാം, ബൈക്ക് ഓടിക്കുന്ന നേരത്ത് മുഖത്തടിക്കുന്ന കാറ്റിലൂടെ കിട്ടുന്നയൊരു സുഖമാവാം, ഒരു പാട്ട് ആസ്വദിച്ചു കേൾക്കുന്നതാകാം, ചിലപ്പോൾ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ചിലവിടുന്നത് അങ്ങനെ എന്തു വേണമെങ്കിലുമാവാം.

 

ഇങ്ങനെ നമ്മള് നിസാരമെന്ന് തള്ളിക്കളയുന്ന ചെറിയ കാര്യങ്ങളിൽ പോലും നമ്മളറിയാത്ത ചില സന്തോഷങ്ങൾ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ട്. പക്ഷെ ഇതൊക്കെ ആസ്വദിക്കാനുള്ള മനസ്സ് നമുക്കുണ്ടാകണമെന്ന് മാത്രം. ഈ രീതിയിലൊക്കെ ജീവിതം ആസ്വദിക്കാൻ കഴിയുമെന്നു എത്ര സ്കൂളുകളിലും കോളേജുകളിലും നമ്മളെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് ?”

 

 

ആ ചോദിച്ചതിനും റോയിയുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് ഉത്തരമുണ്ടായില്ല. എന്നാൽ മിണ്ടെരുത് എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് പോലും അനുസരക്കേട് കാണിച്ചുക്കൊണ്ട് മിഖി മറുപടി പറഞ്ഞു.

 

 

“പണ്ട് മലയാളം ക്ലാസ്സിലൊക്കെ ഈ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള് പഠിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. പിന്നെ മലയാളം ഒഴിവായതോടെ അതും നിന്നു. പിന്നെ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷയിലൊക്കെ പ്രകൃതിയെ ആസ്വദിച്ചിട്ട് വല്ല കാര്യവുമുണ്ടോ. എല്ലാം നമ്മള് മാതൃഭാഷയിൽ തന്നെ അറിയുമ്പോഴല്ലേ ആ സുഖം കിട്ടൂ. അതു മാത്രമല്ല, ക്ലാസ്സെടുക്കുന്നതിനിടയ്ക്ക് നമ്മളെങ്ങാനും ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്കൊന്ന് നോക്കിയാൽ അപ്പൊ കിട്ടും ടീച്ചർമ്മാരുടെയും മാഷുമ്മാരുടെയും വകയൊരു ചൂരൽ കഷായം.”

 

 

“മിഖി, തർക്കുത്തരം നിനക്കിത്തിരി കൂടുതലാണെങ്കിലും നിന്റെ തലച്ചോറ് നിറയെ ബ്രെയിനാട്ടോ?”

 

“കാണാനൊരു ലുക്കില്ലെന്നേയുള്ളൂ, ഭയങ്കര ബുദ്ധിയാ”

 

“ടാ, വല്ലാണ്ടങ്ങ് പൊങ്ങണ്ട. തല വല്ല മരത്തിലെങ്ങാനും ചെന്നിടിക്കും”

 

 

അതോടെ മിഖി ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് എന്നോട് പിണക്കമഭിനയിച്ചു. എനിക്കിതു കണ്ട് ചിരി പൊട്ടി.

 

 

“അപ്പൊ നീ പറയുന്നത് ലക്ഷ്യം നോക്കി ജീവിക്കുന്നതിൽ കാര്യമില്ലെന്നാണോ ?”

 

“അങ്ങനെയല്ല, ലക്ഷ്യം മാത്രം നോക്കി ജീവിക്കുന്നതിൽ കാര്യമില്ലെന്നാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്. നിന്റെ കമ്പനിയിലെ സ്റ്റാഫുകളുടെ കാര്യം തന്നെയെടുക്കാം, എല്ലാവർക്കും മാസം ഓരോ ടാർഗറ്റ് പറഞ്ഞു വച്ചു ഓരോ പണി ഏൽപ്പിച്ചു വിടും. അതു അച്ചീവ് ചെയ്യുന്നവർക്ക് സമ്മനമൊക്കെ കൊടുക്കുമായിരിക്കും. പിന്നെ എല്ലാവരും അതിന്റെ പിന്നാലെയൊരു ഓട്ടമാണ്. അതിനിടയ്ക്ക് ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നതു പോയിട്ട് ശ്വാസം വിടാൻ പോലും ഇവർക്കാർക്കും നേരം കിട്ടില്ല. പിന്നെ എങ്ങനെയൊക്കെയോ ചിലര് ആ ടാർഗറ്റ് അച്ചീവ് ചെയ്യും. പക്ഷെ അതുക്കൊണ്ട് കിട്ടുന്ന സന്തോഷം എത്ര നേരം അവരുടെ കൂടെയുണ്ടാകും. എന്തായാലും ഒരു ദിവസത്തിൽ കൂടുതലൊന്നും ആ സന്തോഷമവരുടെ കൂടെ കാണില്ല. അതു കഴിഞ്ഞാൽ അടുത്ത മാസം വേറൊരു ടാർഗറ്റ് വരും. പിന്നെ അതിന്റെ പുറകെയൊരു ഓട്ടമായിരിക്കും. ഇതിനിടക്ക് ജീവിതത്തില് സന്തോഷിക്കാനുള്ള എത്ര നല്ല അവസരങ്ങളാ ഇവരൊക്കെ ഇല്ലാതാക്കി കളയണേന്ന് വല്ല ധാരണയുമുണ്ടോ ?”

 

 

“ജോ, നീ പറഞ്ഞത് ശരിയാ. പക്ഷെ…. അത്….” റോയ്.

 

“എടാ, ലക്ഷ്യങ്ങളുടെ പുറകേ പോവുന്നത് നല്ലതു തന്നെയാ. പക്ഷെ അതിനിടയ്ക്ക് ജീവിക്കാൻ മറക്കരുത്. നീ നേരത്തെയെന്നോട് ചോദിച്ചില്ലേ എന്റെ ജീവിതം ഒരു ലക്ഷ്യവുമില്ലാത്തതാണോന്ന്. സത്യത്തിൽ ഒരു ലക്ഷ്യവുമില്ലെങ്കിൽ പോലും നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതം അടിപൊളി തന്നെയാ. നമ്മുടെ ജീവിതം തന്നെ ഒരു മഹാഭാഗ്യമാ. പണ്ട് ഈ ഭാഗ്യം തിരിച്ചറിയാൻ പറ്റാണ്ട് ഞാൻ ചാവാൻ തിരക്ക് കൂട്ടി. ഇപ്പോ എനിക്ക് മനസിലാവുന്നുണ്ട് എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ വാല്യൂ എത്രത്തോളമുണ്ടെന്ന്.

 

സത്യത്തിൽ നമ്മുടെ ജീവിതം ലക്ഷ്യം തേടിയുള്ള യാത്രയല്ല, വെറും യാത്ര മാത്രമാണ്. എല്ലാം അറിഞ്ഞും അനുഭവിച്ചും ആസ്വദിച്ചും മുന്നോട്ടു പോകുന്ന യാത്ര. ആവശ്യമില്ലാത്ത ഭാരങ്ങളും താങ്ങിപ്പിടിച്ചു എന്തിനാടാ ആ യാത്രയുടെ സുഖം കളയുന്നേ”