വാത്സല്യം [Shana] 137

വാതിലിൽ തുടരെ തുടരെയുള്ള മുട്ടുകേട്ടാണ് അവൾ ചിന്തയിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടിയത്, പരിസരബോധം വീണു കിട്ടിയപ്പോൾ ഒരു വേള താൻ എന്താ ചെയ്യാൻ പോയതെന്നോർത്തു ഞെട്ടി, പിന്നെ വാതിൽ തുറന്നു, പരിഭ്രമത്തോടെ തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുന്ന മീനമ്മയെ ഒരുവേള അവൾ നോക്കിനിന്നു

ആവശ്യത്തിന് പൊക്കവും വണ്ണവും ഉള്ള വെളുത്തു തലയിൽ നര കേറാത്ത സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീ സദാ പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന മുഖം സൗമ്യമായ പ്രകൃതം, തന്റെ അമ്മ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ഇതുപോലെ ഇരുന്നിരിക്കണം അല്ല തനിക്ക് അമ്മതന്നല്ലേ അവർ പലപ്പോഴും അവരുടെ ഒരു തലോടൽ തന്റെ ദുഃഖങ്ങൾ അലിയിച്ചു കളയാറുണ്ട് വൈകിയാണെങ്കിലും തനിക്ക് കിട്ടിയ നിധി അനുവേട്ടനും അമ്മയും

വാതിൽ തുറന്ന് ഒന്നും മിണ്ടാതെയുള്ള അവളുടെ നില്പുകണ്ടു അവർക്ക് സങ്കടം തോന്നി, പാവം ഒരു ജന്മത്തിൽ അനുഭവിക്കാനുള്ളതൊക്കെ അനുഭവിച്ചു, ഒരു സന്തോഷം ഇനി എന്നെന്റെ കുട്ടിക്ക് കിട്ടും ദൈവമേ, മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ തട്ടിവിളിച്ചു

“മോളേ, വണ്ടി വന്നു പോകാം ”

യാന്ത്രികമായി അവരുടെ കൈ പിടിച്ചവൾ കാറിൽ കേറി പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു, കാർ നീങ്ങി തുടങ്ങിയതും പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ പോലെ പലതും അവളുടെ കണ്ണുകൾക്കു മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു, എത്ര മായ്ക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും ഹൃദയത്തിനു മുറിപ്പാടെകിയ ഓർമ്മകൾ

**************************

“അച്ഛാ, അമ്മ എപ്പോഴാ വരുന്നേ ” പാദസരത്തിന്റെ മണികൾ കിലുങ്ങിയതു പോലെ അവൾ ചോദിച്ചു

“മോൾടെ അമ്മ നാളെ വരുല്ലോ ”

“അമ്മ വന്നിട്ട് വേണം കീത്തുന് അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഉറങ്ങാൻ, അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലെ അമ്മു ഉറങ്ങും പോലെ ”

“മോൾക്ക്‌ അമ്മേ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഉറങ്ങിയാൽ മാത്രം മതിയോ ”

“പോര, എന്നെ എടുക്കണം ചോറു വാരിത്തരണം കുളിപ്പിച്ചണം പാട്ടുപാടിത്തരണം, കഥ പറഞ്ഞു തരണം… കൊറേ ഉണ്ട് ഞാൻ അമ്മയോട് പറയും ”

“ആഹാ കൊച്ചു കാന്താരി ഇത് കുറെ ഉണ്ടല്ലോ ”

“അമ്മു എപ്പോഴും കളിയാക്കും അച്ഛാ… അമ്മ ഇല്ല ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രം ആയിപ്പോയല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞു, ഇനി അമ്മുവിന് പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ ” വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവസാനം പറഞ്ഞ വാക്കുകൾക്ക് സന്തോഷത്തിന്റെ സ്വരം ഉണ്ടായിരുന്നു

അതുകേട്ടപ്പോൾ ആ അച്ഛന്റെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു , തങ്ങളെ ഒറ്റക്കാക്കി പോയവളുടെ അസ്ഥിത്തറയിലേക്ക് മിഴികൾ പാഞ്ഞു… കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ കണ്മണിയെ ഒരുനോക്കു കാണാൻ പോലും ദൈവം അനുവദിച്ചില്ല കണ്ണുനീർ കവിളിലൂടെ ഒളിച്ചിറങ്ങിയപ്പോ എന്തിനെന്നറിയില്ലങ്കിലും അവൾ അതു തുടച്ചു കൊടുത്തു…. അയാൾ അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി

” മോളേ തല അകത്തേക്കിട്ടെ എന്തിരിപ്പാ ഇത് ”
അവൾ അച്ഛന്റെ ഓർമകളിൽ നിന്നുണർന്നു വിതുമ്പലോടെ അമ്മയുടെ നെഞ്ചോട് മുഖം ചേർത്തു

കവിളിൽ ആ ചുംബനത്തിന്റെ ചൂട് ഇന്നും നിൽക്കും പോലെ.. താനിപ്പോൾ ഒരുപാട് വളർന്നുപോയി , പഴയ ആ അഞ്ചുവയസ്സുകാരി മാത്രമായാൽ മതിയായിരുന്നു അവൾ മനസ്സിൽ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചു

പോയ്മറഞ്ഞ ഇന്നലെകളുടെ സുഖമുള്ള ഓർമകളുടെ അവസാനത്തെ ഏട്…. അന്ന് അച്ഛന്റെ നെഞ്ചോരം കിടക്കുമ്പോൾ ഇനി ഒന്ന് കിടക്കാൻ വർഷങ്ങൾ കാത്തിരിക്കണമെന്ന് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല… അതിൽപിന്നെ സന്തോഷം അറിഞ്ഞൊരു ദിവസം തനിക്കു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടോ , അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടിൽ