അങ്ങനെ ഒന്നുമുണ്ടാവില്ല… നീ ബാക്കിയുള്ളവരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ സ്വന്തം പോര്‍ട്ടന്‍ മാത്രം ശരിക്ക് നോക്കിയ മതി… മറ്റുള്ളവരുടെ കുടെ നന്നാക്കാന്‍ നോക്കണ്ട… അത് അവര് നോക്കിക്കൊള്ളും… വൈഷ്ണവ് പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
ഒന്നും മനസിലാവാത്ത പോലെ അവള്‍ അവനെ നോക്കി നിന്നു… പിന്നെ അതിനെ പറ്റി മിണ്ടാന്‍ പോയില്ല…
എപ്പോഴാ പരുപാടി തുടങ്ങുകാ… അവന് ചോദിച്ചു.
നാലുമണിയാവുംٹ. നാടന്‍പാട്ട് തുടങ്ങാന്‍… എപ്പോഴാ ഞങ്ങളുടെത് എന്നറിയില്ല…
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
മ്… അവന് ഒന്ന് മൂളി… ഫുഡ് കഴിഞ്ഞ് അവര് പിന്നെയും പ്രക്ടീസിനായി പോയി.. വൈഷ്ണവ് യൂണിയന്‍ ഓഫീസിലും മറ്റുമായി ചുറ്റിപറ്റി നടന്നു.
സമയം നാലാവറായി… പെട്ടന്ന് അവന്‍റെ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു. നോക്കിയപ്പോ ശേഖനങ്കിള്‍… അല്‍പം ബഹുമാനം സംഘടിപ്പിച്ച് അവന് ഫോണ്‍ എടുത്തു.
അങ്കിളേ… അവന് ഫോണ്‍ എടുത്ത ഉടനെ അങ്ങോട്ട് കയറി വിളിച്ചു.
മോനേ… ചിന്നുവിന്‍റെ അമ്മയാ…
ഹാ… അമ്മേ, പറയു…
മോന് എവിടെയാ… കോളേജിലാണോ…
അതെ അമ്മേ… ചിന്നുവിന്‍റെ പരുപാടിയില്ലേ… നിങ്ങള്‍ വരുന്നുണ്ടോ…
ഇല്ല മോനെ… ഞാന്‍ വേറെ കാര്യം പറയാനാ വിളിച്ചത്…
എന്താ അമ്മേ…
എന്‍റെ ഒരു ബന്ധു ഇപ്പോ മരിച്ചു… അപ്പോ ഞങ്ങള്‍ അങ്ങോട്ട് പോവുകയാ…
അപ്പോ ചിന്നുവിനെ കൊണ്ടുപോവുന്നില്ലേ…
ഇല്ല… മോന് അവളോട് ഇപ്പോ പറയണ്ട…
പിന്നെ എന്താ ചെയ്യണ്ടത് അമ്മേ… അമ്മ കാര്യം പറയു..
പരുപാടി കഴിഞ്ഞിട്ട് അവളെ വിട്ടിലെത്തിക്കുമോ… ഞങ്ങള്‍ ചിലപ്പോള്‍ എത്താന്‍ വൈകും…
ഹാ… അതിനെന്താ അമ്മേ… ഞാന്‍ എത്തിക്കാം…
മോന് ബുദ്ധിമുട്ടായോ…
ഇല്ലമ്മേ… അമ്മ പോക്കൊ ഞാന്‍ എത്തിക്കാം…
ശരി.. സൂക്ഷിച്ച് പോരാണേ…
ശരി അമ്മേ… അമ്മ അവളോട് അച്ഛന്‍ വരില്ല പകരം ഞാന്‍ കൊണ്ടുപോവാന്‍ സമ്മതിച്ചു എന്ന് ഒരു വിളിച്ചു പറയണേ..
ശരി മോനെ.. ഞാന്‍ അവളോട് പറയാം…
ശരി അമ്മേ… ഞാന്‍ വെക്കുവാണേ,,,
ശരി മോനെ…
ഫോണ്‍ കട്ടാക്കി… വൈഷ്ണവിന് മുഖത്ത് ഒരു സന്തോഷം വന്നു. എന്താ പറയുക രോഗി ഇഛിച്ചതും വൈദ്യന്‍ കല്‍പിച്ചതും പാല്‍ എന്ന പോലെ…
ചിന്നുവിനെ കൊണ്ടാക്കാന്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് മിഥുനയെ വൈകിട്ടെ വിട്ടിലെക്ക് അയച്ചു. അവള്‍ക്കും നാടന്‍പാട്ട് വല്യ തല്‍പര്യം ഒന്നുമില്ല.
അവള്‍ പോയി കഴിഞ്ഞ് വൈഷ്ണവ് സന്തോഷത്തോടെ നാടന്‍പാട്ട് നടക്കുന്ന വേദി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. നാടന്‍പാട്ട് ആരംഭിച്ചിരുന്നു. അവന് ഒരു സൈഡ് സിറ്റിലായി ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു. ആറമത്തെയോ ഏഴമത്തെയോ ആണ് ചിന്നുവിന്‍റെ പ്രോഗ്രാം പക്ഷേ അവന് ആ പരിസരം വിട്ട് പോവാന്‍ മനസ് വന്നില്ല. അവന് എല്ലാ പ്രോഗ്രാമും കണ്ട് രസിച്ചു. സംഭവം ചാടിക്കളിക്കാനും കേട്ട് രസിക്കാനും പറ്റിയ പരുപാടിയാണ്. പലവിധ ഉപകരണങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചുള്ള സംഗിതനിശ…
അങ്ങനെ ചിന്നുവിന്‍റെയും ടീമിന്‍റെയും പരുപാടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന് അവിടെ നിന്ന് എണിറ്റു. സമയം ആറരയായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ചിന്നു മെയിന്‍ സിംഗര്‍ ഒന്നും അല്ലായിരുന്നു. വായ്ത്താരി പടുന്നവരില്‍ ഒരാള്‍ മാത്രം. ചുവപ്പും കറുപ്പും അടങ്ങിയ യുണിഫോമില്‍ ആയിരുന്നു എല്ലാവരും. ചെണ്ടയും പിന്നെ പേരറിയാത്ത രണ്ട് ഉപകരണവും അവര് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.
അവന് നടന്ന് നാടന്‍പാട്ട് സംഘത്തിന്‍റെ അടുത്തെത്തി. അവിടെ രമ്യയും രമ്യയുടെ അച്ഛനും ചിന്നുവും സംസാരിച്ചിരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണനെ കണ്ടതും ചിന്നു ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
ഒന്നും മനസിലാവാത്ത പോലെ അവള്‍ അവനെ നോക്കി നിന്നു… പിന്നെ അതിനെ പറ്റി മിണ്ടാന്‍ പോയില്ല…
എപ്പോഴാ പരുപാടി തുടങ്ങുകാ… അവന് ചോദിച്ചു.
നാലുമണിയാവുംٹ. നാടന്‍പാട്ട് തുടങ്ങാന്‍… എപ്പോഴാ ഞങ്ങളുടെത് എന്നറിയില്ല…
അവള്‍ പറഞ്ഞു.
മ്… അവന് ഒന്ന് മൂളി… ഫുഡ് കഴിഞ്ഞ് അവര് പിന്നെയും പ്രക്ടീസിനായി പോയി.. വൈഷ്ണവ് യൂണിയന്‍ ഓഫീസിലും മറ്റുമായി ചുറ്റിപറ്റി നടന്നു.
സമയം നാലാവറായി… പെട്ടന്ന് അവന്‍റെ ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു. നോക്കിയപ്പോ ശേഖനങ്കിള്‍… അല്‍പം ബഹുമാനം സംഘടിപ്പിച്ച് അവന് ഫോണ്‍ എടുത്തു.
അങ്കിളേ… അവന് ഫോണ്‍ എടുത്ത ഉടനെ അങ്ങോട്ട് കയറി വിളിച്ചു.
മോനേ… ചിന്നുവിന്‍റെ അമ്മയാ…
ഹാ… അമ്മേ, പറയു…
മോന് എവിടെയാ… കോളേജിലാണോ…
അതെ അമ്മേ… ചിന്നുവിന്‍റെ പരുപാടിയില്ലേ… നിങ്ങള്‍ വരുന്നുണ്ടോ…
ഇല്ല മോനെ… ഞാന്‍ വേറെ കാര്യം പറയാനാ വിളിച്ചത്…
എന്താ അമ്മേ…
എന്‍റെ ഒരു ബന്ധു ഇപ്പോ മരിച്ചു… അപ്പോ ഞങ്ങള്‍ അങ്ങോട്ട് പോവുകയാ…
അപ്പോ ചിന്നുവിനെ കൊണ്ടുപോവുന്നില്ലേ…
ഇല്ല… മോന് അവളോട് ഇപ്പോ പറയണ്ട…
പിന്നെ എന്താ ചെയ്യണ്ടത് അമ്മേ… അമ്മ കാര്യം പറയു..
പരുപാടി കഴിഞ്ഞിട്ട് അവളെ വിട്ടിലെത്തിക്കുമോ… ഞങ്ങള്‍ ചിലപ്പോള്‍ എത്താന്‍ വൈകും…
ഹാ… അതിനെന്താ അമ്മേ… ഞാന്‍ എത്തിക്കാം…
മോന് ബുദ്ധിമുട്ടായോ…
ഇല്ലമ്മേ… അമ്മ പോക്കൊ ഞാന്‍ എത്തിക്കാം…
ശരി.. സൂക്ഷിച്ച് പോരാണേ…
ശരി അമ്മേ… അമ്മ അവളോട് അച്ഛന്‍ വരില്ല പകരം ഞാന്‍ കൊണ്ടുപോവാന്‍ സമ്മതിച്ചു എന്ന് ഒരു വിളിച്ചു പറയണേ..
ശരി മോനെ.. ഞാന്‍ അവളോട് പറയാം…
ശരി അമ്മേ… ഞാന്‍ വെക്കുവാണേ,,,
ശരി മോനെ…
ഫോണ്‍ കട്ടാക്കി… വൈഷ്ണവിന് മുഖത്ത് ഒരു സന്തോഷം വന്നു. എന്താ പറയുക രോഗി ഇഛിച്ചതും വൈദ്യന്‍ കല്‍പിച്ചതും പാല്‍ എന്ന പോലെ…
ചിന്നുവിനെ കൊണ്ടാക്കാന്‍ ഉള്ളതുകൊണ്ട് മിഥുനയെ വൈകിട്ടെ വിട്ടിലെക്ക് അയച്ചു. അവള്‍ക്കും നാടന്‍പാട്ട് വല്യ തല്‍പര്യം ഒന്നുമില്ല.
അവള്‍ പോയി കഴിഞ്ഞ് വൈഷ്ണവ് സന്തോഷത്തോടെ നാടന്‍പാട്ട് നടക്കുന്ന വേദി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. നാടന്‍പാട്ട് ആരംഭിച്ചിരുന്നു. അവന് ഒരു സൈഡ് സിറ്റിലായി ഇരുപ്പുറപ്പിച്ചു. ആറമത്തെയോ ഏഴമത്തെയോ ആണ് ചിന്നുവിന്‍റെ പ്രോഗ്രാം പക്ഷേ അവന് ആ പരിസരം വിട്ട് പോവാന്‍ മനസ് വന്നില്ല. അവന് എല്ലാ പ്രോഗ്രാമും കണ്ട് രസിച്ചു. സംഭവം ചാടിക്കളിക്കാനും കേട്ട് രസിക്കാനും പറ്റിയ പരുപാടിയാണ്. പലവിധ ഉപകരണങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ചുള്ള സംഗിതനിശ…
അങ്ങനെ ചിന്നുവിന്‍റെയും ടീമിന്‍റെയും പരുപാടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന് അവിടെ നിന്ന് എണിറ്റു. സമയം ആറരയായിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ചിന്നു മെയിന്‍ സിംഗര്‍ ഒന്നും അല്ലായിരുന്നു. വായ്ത്താരി പടുന്നവരില്‍ ഒരാള്‍ മാത്രം. ചുവപ്പും കറുപ്പും അടങ്ങിയ യുണിഫോമില്‍ ആയിരുന്നു എല്ലാവരും. ചെണ്ടയും പിന്നെ പേരറിയാത്ത രണ്ട് ഉപകരണവും അവര് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.
അവന് നടന്ന് നാടന്‍പാട്ട് സംഘത്തിന്‍റെ അടുത്തെത്തി. അവിടെ രമ്യയും രമ്യയുടെ അച്ഛനും ചിന്നുവും സംസാരിച്ചിരുപ്പുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണനെ കണ്ടതും ചിന്നു ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
ഖൽബിന്റ പോരാളി അപ്പുറത്തെ സൈറ്റിൽ നിന്ന് പുതിയ അദ്ധ്യായം വരെ വായിച്ചു, അവിടെ കമന്റിടാൻ പരിമിതികൾ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഇതുവരെ കമന്റ് ചെയ്യാതിരുന്നത്, താങ്കളുടെ എഴുത്ത് സൂപ്പർ ആണ്, വായിക്കാൻ മനോഹരവും അടുത്ത ഭാഗങ്ങൾ ഉടനെ ഉണ്ടാകട്ടെ, ആശംസകൾ…
സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ക്ക് നന്ദി ജ്വാല… ❤️??
ഖൽബിന്റെ പോരാളി…
ബ്രോ… ഞാൻ ഇന്ന് തൊട്ട് കഥ വായിക്കും… എല്ലാ പാർട്ടിനും വായിച്ചിട്ട് അഭിപ്രായം പറയാം… ✌️✌️✌️
വായിച്ചിട്ട് അഭിപ്രായം പറ അഖില്‍ ബ്രോ… ❤️?
ഫസ്റ്റ്…!!?
മച്ചാനേ കഥ ഞാൻ കാണാറുണ്ട്.. വായിച്ചു തുടങ്ങീട്ടില്ല ഇതുവരെ..സമയം പോലെ വായിച്ച് അഭിപ്രായം പറയാംട്ടോ..
ഈ കവർ പിക് സൂപ്പർ…??
നീ ചെയ്തതാണോ?? അടിപൊളി ട്ടോ..
❤️
നീ ഇപ്പോഴും ഫസ്റ്റടിച്ചു നടന്നോ… ☺
Cover pic വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോ ഒന്ന് ട്രൈ ചെയ്ത് നോക്കിയതാ…
രണ്ടു മുന്നെണ്ണം കൂടെയുണ്ട്… അടുത്ത ഭാഗങ്ങളില്‍ ഇടാം… ☺️
എന്തായാലും 1st അടിച്ചു കളിക്കാതെ സമയം കിട്ടുമ്പോ വായിച്ച് അഭിപ്രായം പറ ?