ഉറുദുമാഷ് [Hyder Marakkar] 530

മുറയിലേക്ക്    കയറിയപ്പോൾ   ഞാൻ   കണ്ടത്   ബെഡിൽ   കാൽമുട്ട്  രണ്ടും  മടക്കി   അതിലേക്ക്   തല  പൂഴ്ത്തി  ഇരിക്കുന്ന  ഒരു  പെണ്ണ്….. ഞാൻ   അടുത്തേക്ക്   ചെന്നിട്ടും  കക്ഷി  അതെ  ഇരിപ്പ്  തന്നെയാണ്, അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന്  തോന്നുന്നു….

“”ആഹ്മ്മ്‌…..ഹ്മ്മ്‌………..”””

അവളുടെ   ശ്രദ്ധ   പിടിച്ചു  പറ്റാൻ  വേണ്ടി  ഞാൻ   ഒന്ന്   ഉണ്ടാക്കി  ചുമച്ചു…

ശബ്ദം  കേട്ടതും  കാൽമുട്ടുകൾക്ക്  ഇടയിലേക്ക്  മുഖം  പൂഴ്ത്തി  വിതുമ്പിക്കൊണ്ട്  ഇരുന്നവൾ   തലയുയർത്തി   എന്നെ   ഒന്ന്  നോക്കി…. എന്റെ  കാലുകൾ   ഇടറി,  ഞാൻ  ഒരടി  പുറകിലേക്ക്   വെച്ചുപോയി….

ആ   മിഴികൾ…… കാന്തിക ശേഷിയുള്ള  ആ  പൂച്ച കണ്ണ്…. കഴിഞ്ഞ  ഒരു  മാസമായിട്ട്  എന്റെ  ഉറക്കം  കെടുത്തുന്ന  സ്വപ്നം  ഇതാ  എന്റെ   കണ്മുന്നിൽ……. എന്റെ  കണ്ണുകളെ  എനിക്ക്  വിശ്വസിക്കാൻ   സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും   അവ   കണ്ടു കൊണ്ട്  നിൽക്കുന്ന   മനോഹരമായ  കാഴ്ച   അവസാനിപ്പിക്കാൻ  എനിക്ക്   കഴിഞ്ഞില്ല….. ആ   മിഴികളിലേക്ക്  തന്നെ  ഇമ  വെട്ടാതെ  ഞാൻ   നോക്കി   നിന്നു…. എത്ര  നേരം  എന്നറിയില്ല….

“””എന്താ??”””

അവൾ   എന്നോട്  എന്തോ  ചോദിച്ചെന്ന്   തോന്നുന്നു, ആ  മിഴികളിൽ   അലിഞ്ഞു  പോയത്  കൊണ്ട്  എന്താണെന്ന്  ഞാൻ  കേട്ടില്ല…

“””എന്നെ  രക്ഷിച്ചത്  നിങ്ങളാണോ??”””

ഈ  പ്രാവശ്യം  ഞാൻ  ചോദ്യം  വ്യക്തമായി  കേട്ടു…. പക്ഷെ  എന്ത്  പറയും….. അല്ലെന്ന്   പറയാൻ   മനസ്സ്  വന്നില്ല, അതുകൊണ്ട്  ഒന്നും  മിണ്ടാതെ  പുഞ്ചിരിച്ച്   നിന്നു…. ചുളിവിന്  മൂപ്പര്  ചെയ്തതിന്റെ  ക്രെഡിറ്റ്  അടിച്ചുമാറ്റിയതിന്  ഇനി  ഉറുദുമാഷ്  പ്രതികാരം  ചെയ്യാൻ   വരോ  ആവോ…

പിന്നെ   ഒന്നും  ചോദിക്കാനും  പറയാനും  നിൽക്കാതെ  അവൾ   എതിർവശത്തേക്ക്  മുഖം  ചെരിച്ചുകളഞ്ഞു…..  എനിക്ക്   എന്ത്   പറയണം  എന്ത്   ചെയ്യണം  എന്നൊരു  എത്തും  പിടിയും  കിട്ടുന്നില്ല…. എന്തോക്കയോ  ചോദിക്കണമെന്നുണ്ട്,  പക്ഷെ  മെസ്സിയെ  കാണുന്ന   റിയൽ മാഡ്രിഡ്  ഫാൻസിനെ  പോലെ   കയ്യും  കാലും   വിറയ്ക്കുന്നു…..

ഞാൻ   തിരിച്ച്   പുറത്തേക്ക്   നടന്നു…. ആ  ഇളം നീല  മിഴികൾ   തന്നെയായിരുന്നു  മനസ്സ്  നിറയെ…. നിരന്തരമായി  സ്വപ്നത്തിൽ