ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 39 3487

ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ അനിയേട്ടൻ ഇനി മുതൽ ഭൂമിയിലില്ല എന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം അവൾ എങ്ങനെയായിരിക്കും സഹിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക എന്നോർക്കാൻ പോലും തനിക്കു ശക്തിയില്ലെന്ന് അയാൾക്കു മനസ്സിലായി .

“മായമ്മേ……
മായമ്മേ……”

മോളെ താഴെ നിർത്തിയ ശേഷം അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചുലച്ചുകൊണ്ട് കരയുന്നതുപോലെയാണ് അയാൾ വിളിച്ചു നോക്കിയത്.

” വേണ്ട മോനെ …..
അവളെ വിളിക്കേണ്ട……
മരിച്ചെന്നു പറഞ്ഞാലും സമ്മതിക്കാതെ……
അവൻ കൂടെയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ജീവിച്ചതാണ്…….!
ഇപ്പോൾ വിട്ടുപിരിയുന്നതിന്റെ സങ്കടമാകും കരയട്ടെ….
കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു അവളുടെ മനസുകലങ്ങി തെളിയട്ടെ അതാണ് നല്ലത്……”
അമ്മ ഓർമ്മപ്പെടുത്തിയതു കേട്ടപ്പോൾ ഒരുനിമിഷം അവരെയൊന്നു നോക്കിയശേഷം അവളെ തനിച്ചുകരയുവാൻ സമ്മതിക്കില്ലെന്നു പറയുന്നതുപോലെ മോളെ പിടിച്ചു മുന്നിൽ നിർത്തിയശേഷം മുട്ടുകുത്തിയിരിക്കുന്ന അവളുടെ ചുമലിൽ കയ്യൂന്നികൊണ്ട് തൊട്ടടുത്തു മുട്ടിയുരുമ്മി അയാളും മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു…..!

” പ്രിയപ്പെട്ട അനിലേട്ടാ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽപോലും കാണുവാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലും നിങ്ങളിപ്പോൾ എന്റെയും ആരൊക്കെയോയായി മാറിയിരിക്കുന്നു ……
നിങ്ങളുടെ നിർഭാഗ്യമാണ് എനിക്കിപ്പോൾ ഭാഗ്യമായി വന്നിരിക്കുന്നത് …..!
അതുകൊണ്ട് ……
ഞാനവൾക്ക് പുതിയൊരു ജീവിതം കൊടുക്കുകയല്ല ……
പകരം നിങ്ങൾ നിർത്തി പോയിടത്തുനിന്നും ഞങ്ങൾ വീണ്ടും തുടങ്ങുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത് …….
നിങ്ങളെക്കാൾ അവളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെങ്കിലും നിങ്ങളോളം സ്നേഹിക്കുവാൻ എനിക്കും എന്നെ സ്നേഹിക്കുവാൻ അവൾക്കും സാധിക്കുമെന്ന ഉറച്ച വിശ്വാസമെനിക്കുണ്ട്…..

അല്ലെങ്കിലും….
അവളുമായി അടുത്തുപോയ ഒരാൾക്കുപോലും അവളെയൊരിക്കലും മറക്കുവാനോ വെറുക്കുവാനോ സാധിക്കുകയില്ലെന്നു എന്നെക്കാൾ നിങ്ങൾക്കല്ലേ കൂടുതൽ അറിയുന്നത് …….
നിങ്ങളിൽനിന്നും അവളെ അകറ്റി നിർത്തുവാനോ…..
മാറ്റിനിർത്തുവാനോ ഞാനൊട്ടും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല…….