ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 39 3998

” അനിലേട്ടനെ മറക്കണമെന്നൊന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ …….
ഇനി പറയുന്നുമില്ല ……
പറയുകയുമില്ല പോരെ ……”

മുറ്റത്തിറങ്ങി അവളുടെ നേരെ കൈനീട്ടുന്നതിനിടയിലാണ് ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ അയാൾ മറുപടി പറഞ്ഞത് .

“എല്ലാവരും പോയാൽ അനിയേട്ടൻ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാവും …….”

അയാളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് പടിയിറങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു ഹൃദയം പറിഞ്ഞുപോകുന്നതുപോലുള്ള ആത്മഗതം…..!

” സാരമില്ല അനിയേട്ടൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ലല്ലോ മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയുമൊക്കെയില്ലേ ……”

സഹതാപത്തോടെയാണ് അയാൾ ആശ്വസിപ്പിച്ചത്.

” വാ….. നമുക്കു അനിയേട്ടനോടു പറഞ്ഞിട്ടു വരാം ……”

മുറ്റത്തിറങ്ങിയ ഉടനെ തന്റെ കൈകളിൽ നിന്നും കൈകൾ അടർത്തി മാററിക്കൊണ്ടു വീടിന്റെ വടക്കുഭാഗത്തെ ആകാശമുല്ലയുടെ ചുവട്ടിലേക്കു ചുവടുവച്ചുകൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്.

മോളുടെ വിരൽത്തുമ്പിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ പിറകെ ആകാശമുല്ലയുടെ ചുവട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ തന്റെ കാൽപാദം മുതൽ തലച്ചോർ വരെ തരിപ്പോ വിറയലോ എന്തോ കടന്നു പോകുന്നതു പോലെ അയാൾക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ആകാശമുല്ല ചെടിയുടെ തണലിന്റെ മറപറ്റി കിടക്കുന്ന ഒരു കാട്ടുചെടിയോ പുല്ലുകൾപോലുമില്ലാത്ത ആറടിമൺകൂന…..!

അതിൻറെ ഒരു ഭാഗത്തു നിറയെ വാരിവിതറിയതുപോലെ വാടിയതും അല്ലാത്തതുമായ ആകാശമുല്ല പൂക്കൾ ……!

“മോളുടെ പണിയാണതെല്ലാം….. അംഗൻവാടിയിൽ പോകുന്നതിനു മുന്നേയും വന്നതിനുശേഷവും അവളുടെ പ്രധാന ജോലിയാണിത്…….
പൂക്കളൊക്കെ പൊറുക്കിയെടുത്തു കാൽകീഴിൽ വയ്ക്കും…….!”

അടുത്ത വീടുകളിൽ വിവരമറിയിച്ച ശേഷം ധൃതിയിൽ പിറകെയെത്തിയ അമ്മയാണ് വിശദീകരിച്ചത്.

“മോൾക്കറിയുമോ കാര്യങ്ങൾ ……”

മോളെ നോക്കിയശേഷം പതുക്കെയാണ് അമ്മയോട് ചോദിച്ചത്.

” ഇല്ല …….പറഞ്ഞാൽ മനസിലാക്കുവാനുള്ള പ്രായമായില്ലല്ലോ…….