ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 39 3960

ഇപ്പോഴാണ് അവൾക്കു യഥാർത്ഥ ഭരതനാട്യക്കാരിയുടെ രൂപവും ഭാവവുമെന്നും ആ വേഷത്തിൽ വല്ലാത്തൊരു വശ്യസൗന്ദര്യമുണ്ടെന്നും ……
ലാളിത്യത്തിന്റെ സൗന്ദര്യമാണതെന്നും അയാൾക്ക്‌ തോന്നി…

മുറ്റത്തിന്റെ തുമ്പിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ട് മോളുടെ കൈകാലുകളും മുഖവും കഴുകികൊടുക്കുന്നതിനിടയിൽ ഇടയ്ക്കിടെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ വടക്കുഭാഗത്തെ ആകാശമുല്ലയിലേക്ക് നീളുന്നതും ഉതിർന്നു വീഴുന്ന കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ കാണാതിരിക്കാൻ സ്വന്തം മുഖത്തേക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ വെള്ളം തേവിക്കൊണ്ടു മറയ്ക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും അയാൾ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“മരിച്ചുപോയിട്ടും മനസിൽ ജീവിക്കുന്ന പ്രീയപ്പെട്ടവനെ വിട്ടുപിരിയുന്നതിന്റെ പ്രാണസങ്കടം……..!”

ഏറെ നോക്കിനിൽക്കുവാൻ കഴിയാതെ നിസഹായകതയോടെ ആ കാഴ്ചയിൽ നിന്നും അയാൾ മുഖം തിരിച്ചു കളഞ്ഞെങ്കിലും കരച്ചിലടക്കാൻ പാടുപെടുന്നതിനിടയിൽ അവളുടെ കഴുത്തിന്റെ ഇരുവശവും എഴുന്നുനിൽക്കുന്ന നീല ഞരമ്പുകളും തൊണ്ടക്കുഴിയിലെ ചലനവും അയാളെ അസ്വസ്ഥനാക്കി കൊണ്ടേയിരുന്നു

മോളുടെ മൂടി ചീകിക്കെട്ടി കൊടുക്കുമ്പോഴും കണ്ണെഴുതി പൊട്ടു കുത്തി സുന്ദരിയാക്കുമ്പോഴും പുതിയ ഉടുപ്പുധരിപ്പിക്കുമ്പോഴുമെല്ലാം ഇടയ്ക്കിടെ അവൾ സാരിത്തുമ്പുയർത്തി മൂക്കുതുടയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ….

മോളെയൊരുക്കി തന്റെ മടിയിലിരുത്തിയ ശേഷം നിതംബംവരെയെത്തുന്ന നീണ്ടവാർമുടികെട്ടെടുത്തു മാറിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ടു ചുവരിൽ തൂക്കിയിട്ട തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന പൊട്ടിയ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി കൺമഷിയെഴുതി പൊട്ടുതൊടുന്നതിനിടയിൽ ഒന്നുരണ്ടുതവണ കണ്ണാടിയിലൂടെ തന്നെനോക്കി ചിരിച്ചെങ്കിലും മനസു കരയുകയായിരുന്നെന്നു അയാൾ മനസ്സിലാക്കി.

” സമയം പോകുന്നു……
മായമ്മയ്ക്ക് ഒഴിവാക്കാൻ സാധിക്കാത്ത എന്തെങ്കിലും സാധനങ്ങളുണ്ടെങ്കിൽ അതുമാത്രം ഇങ്ങേടുത്തോളൂ .. ….
ഇതൊക്കെ ഞാൻ വണ്ടിയുടെ ഡിക്കിയിൽ കൊണ്ടുവയ്ക്കട്ടെ …….”

അവളുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ പൂർത്തിയായെന്നു മനസ്സിലായപ്പോഴാണു മോളേയും എടുത്തുകൊണ്ടു കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേൽക്കുന്നതിനിടയിൽ വരാന്തയുടെ അരഭിത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഷോപ്പിങ് ബാഗുകൾ നോക്കിക്കൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത് .

“മറ്റൊന്നും എടുക്കാറില്ല ……
അനിലേട്ടനു വിഷമമില്ലെങ്കിൽ എന്റെയും അനിയേട്ടന്റെയും കല്യാണ ഡ്രസുകൾ എടുക്കണമെന്നുണ്ട്……