ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 39 3998

അതുമാത്രമല്ല ഫോട്ടോയിലുള്ള ചെറുപ്പക്കാരനും താനും തമ്മിൽ കാഴ്ചയിലെവിടെയൊക്കെയോ ചില യാദൃശ്ചിക സാമ്യങ്ങളുള്ളതായി അത്ഭുതത്തോടെ അയാൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു……!

ഒരുപക്ഷേ അതാകാം മായമ്മയുടെ ഇരുമനസിനു കാരണവും …..!

” ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുവാൻ നല്ലൊരു കസേരപോലുമില്ല അനിലേട്ടാ ……..”

പിറകിൽ നിന്നും ഓടിയെത്തി വരാന്തയിലുണ്ടായിരുന്ന മൊളിപിടിച്ചതുപോലെ മുകളിലെ പ്ലാസ്റ്റിക്കിന്റെ ആവരണം അടർന്നു തുടങ്ങിയ നിറംമങ്ങിയ സൈബർ കസേരകളിലൊന്നെടുത്ത് സാരിയുടെ തുമ്പുകൊണ്ട് തുടച്ച് വൃത്തിയാക്കിയശേഷം ഇരിക്കുവാൻ നൽകുന്നതിനിടയിൽ ജാള്യതയോടെ അവൾ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോഴാണ് ഫോട്ടോയിൽ നിന്നും അയാളുടെ ശ്രദ്ധമാറിയത്.

” മോൻറെ വീട്ടുകാരൊക്കെ ഇതിനു സമ്മതിക്കുമോ …….”
സാരമില്ലെന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു കസേരയിൽ ഇരുന്നശേഷം മോളെയെടുത്തു മടിയിലിരുത്തുമ്പോഴാണ് കൈരണ്ടും പിറകിൽ കെട്ടി കുമ്മായം അടർന്നു തുടങ്ങിയ ഭിത്തിയിൽ ചാരിനിൽക്കുകയായിരുന്ന അമ്മയുടെ ആശങ്കയോടെയുള്ള ചോദ്യം .

“എനിക്കങ്ങനെ പറയത്തക്ക അടുത്തബന്ധുക്കളൊന്നുമില്ല അമ്മേ……
അച്ഛനുമമ്മയും നേരത്തെ പോയി …..
പിന്നെയുള്ളത് ഒരു അങ്കിളാണ് ……
അങ്കിളും ആൻറിയും മക്കളും എൻറെ കൂട്ടുകാരുമൊക്കെ ഇപ്പോൾ അർദ്ധനാരീശ്വര ക്ഷേത്രത്തിൽ നമ്മളെയും കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ട് …….
അവിടെനിന്നും ഇവളുടെ കഴുത്തിൽ താലികെട്ടിയ ശേഷം വീട്ടിലേക്കുകൊണ്ടു പോകാനാണ് പ്ലാൻ…….”

വിശദമായി തന്നെയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.

” അയ്യോ പാവം……
അച്ഛനുമമ്മയുമില്ല അല്ലെ……”

സഹതാപത്തോടെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചതിനു ശേഷമാണ് അവർ തുടർന്നു പറഞ്ഞത് .