ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 21 4030

മായയ്ക്കറിയാമോ മായ കരഞ്ഞതിനെ കൂടുതൽ ഞാനിന്നു മനസ്സിൽ കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…… എന്തിനാണെന്ന് അറിയാമോ…….
ഇത്രയും കാലം എനിക്കൊരു സങ്കടമുണ്ടായിരുന്നു …..
ഞാൻ എവിടെപ്പോയാലും എങ്ങോട്ടു പോയാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ……
എവിടെപോയെന്നും ഇപ്പോൾ വരുമെന്നും ചോദിക്കുവാനും…….
എനിക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനും ആരുമില്ലല്ലോയെന്നും എന്നെ കാണാതിരുന്നാൽ ഓർത്തുവിഷമിക്കുവാനും എന്നെ കത്തിരിക്കുവാനും ആരുമില്ലല്ലോ എന്നൊരു സങ്കടം ……..
പക്ഷേ അഞ്ചു നിമിഷം എന്നെ കാണാതിരുന്നപ്പോഴുള്ള മായയുടെ സങ്കടം കണ്ടതോടെ ആ സങ്കടവും മാറികിട്ടി….. മായ പറഞ്ഞതുപോലെതന്നെ എനിക്കുവേണ്ടിയും കാത്തിരിക്കാനും എന്നെ കാണാതിരുന്നാൽ വേവലാതിപ്പെട്ടു കരയാനും ഒരാളുണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാനും കറഞ്ഞുപോയത്……
മതി അതുമതി ……”

പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോഴേക്കും അയാളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു.

“എന്തിനാണ് അനിലേട്ടാ വല്ലപ്പോഴുമായേക്കുന്നത് ……..
നിങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴും എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു ഭക്ഷണം ഭക്ഷണം കഴികാമല്ലോ……
ആർക്കും ഭക്ഷണം വിളമ്പികൊടുക്കുവാനും അടുത്തിരുന്നു കഴിപ്പിക്കാനും എനിക്കും ഒരുപാടിഷ്ടമാണ് ……..
അതുമാത്രമല്ല എൻറെ അനിമോൾക്കും അതൊരു സന്തോഷമായിരിക്കും….. അടുത്തവീട്ടിലെ അവളുടെ കൂട്ടുകാർക്കൊക്കെ അച്ഛനും അച്ഛച്ചനും മാമന്മാരുമൊക്കെയുണ്ട്…… മോൾക്ക് അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ ആരുമില്ലല്ലോ……!
അതിലവൾക്ക് വലിയ സങ്കടമാണ്…..
അവൾക്ക് ആകെയുള്ളത് ഒരു അമ്മയും പൊട്ട മായമ്മയും മാത്രം ……
നിങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് വന്നാൽ എനിക്കും ഒരു മാമനുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ തുള്ളിച്ചാടും…….”

അയാൾ പറയുന്നതൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചു കേട്ടുകൊണ്ടു മറുപടി പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ ധർമ്മസങ്കടക്കടലിനുളിൽ സന്തോഷത്തിന്റെ തിരയിളക്കം അയാൾ കാണുണ്ടായിരുന്നു .

“വേണ്ട …….