ഒരു കിതപ്പോടെ ജാനകി ഭിത്തിയിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു. ഒരിക്കലും സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്തതാണ് നടന്നത്. കണ്ണന്റെ മിഴികളിൽ അപ്പോൾ കണ്ട ദൈന്യതയിൽ അവൾക്കൊട്ടും
അലിവ് തോന്നിയില്ല.
ഇരുപത് വയസ്സായെങ്കിലും പത്തു വയസ്സിന്റെ മാനസ്സിക വളർച്ചപോലും ഇല്ലെന്നു കരുതിയവന്റെ
പ്രവർത്തി ഓർക്കും തോറും മേലാകെ പുഴു അരിച്ചിറങ്ങും പോലെ ഒരു അസ്വസ്ഥത അനുഭവപ്പെട്ടു.
പാറമടയിൽ കല്ലു പൊട്ടിക്കുന്ന ജോലിയാണ് ജാനകിക്ക്.കണ്ണന് രണ്ടു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ പുറപ്പെട്ട് പോയതാണ് അവളുടെ ഭർത്താവ്. പിന്നീടൊരിക്കലും അയാൾ തിരികെ വന്നില്ല.
ബുദ്ധിവളർച്ചയില്ലാത്ത കണ്ണനെയും കൊണ്ട്കൈതപുഴയുടെ തീരത്ത് ജാനകി ജീവിച്ചു. അയൽവാസിയായ സുഭദ്ര ടീച്ചറും മകൻ രാഹുലും
അവർക്കൊരു താങ്ങായിരുന്നു.
കുറച്ചു നാളായി കണ്ണനിൽ പല മാറ്റങ്ങളും ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെന്ന് സുഭദ്ര ടീച്ചർ പറഞ്ഞ് ജാനകി അറിഞ്ഞിരുന്നു. രാവിലെ പാറമടയിൽ പണിക്കു പോയാൽ നേരമിരുട്ടുമ്പോഴാണ് അവർ തിരികെ വരിക.
കണ്ണൻ പുഴയിൽ കുളിക്കാൻ വരുന്ന സ്ത്രീകളെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നു എന്ന് ചിലരെല്ലാം പരാതി പറഞ്ഞെന്ന് സുഭദ്ര ടീച്ചർ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആദ്യം വിശ്വസിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.
”എന്റെ കണ്ണൻ അങ്ങനെ ചെയ്യില്ല ടീച്ചർ” എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
”ബുദ്ധി വളർച്ചയില്ലാത്ത
കുട്ടിയല്ലേ..?അവൻ ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്ന് ചിന്തിക്കാനുള്ള ബോധം അവനില്ലാഞ്ഞിട്ടാവും, ജാനകി ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചോളൂ..”
സുഭദ്ര ടീച്ചർ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ മനസ്സിലൊരാധിയാണ് ജാനകിക്ക്. തന്റെ കൂടെ
കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങിയിരുന്ന കണ്ണനെ അവൾ അതിനു ശേഷം നിലത്തു പായ വിരിച്ചാണ് കിടത്തിയിരുന്നത്.
”എനിക്കമ്മയുടെ കൂടെ കിടക്കണം”
Recent Comments