Lucifer : The Fallen Angel [ 15 ] 91

അധിക നേരം കഴിയുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ അവൾ തിരികെ വന്നു.

“പപ്പയുടെ കളക്ഷനിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു റം…

എപ്പളാ ഉറങ്ങിയെന്നു പോലും ഓർമ്മയില്ല…

ഇപ്പളും അതിന്റെ എഫക്ട് പോയിട്ടില്ല…”

അവൾ അവനു എതിർവശത്തായി ഇരുന്ന് നെറ്റിയിൽ കൈവച്ചു തിരുമിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.

“എന്തിനാ നഥി നീ എന്നെ വിളിച്ചത്…?”

അവൻ ചോദിച്ചു.

അവൾ മുന്നിലേക്ക് ഒന്ന് ആഞ്ഞിരുന്നു. മുഖത്ത് അല്പം ഗൗരവം വരുത്തി.

“ഹ്മ്മ്‌ അത്…

ഞാൻ… ഞാൻ പോവാണ് ഹെൻറി…”

“എങ്ങോട്ട്…?”

“മമ്മിയുടെ നാട്ടിലേക്ക്…

ഇനി കുറേക്കാലം അവിടെ കഴിയണം മമ്മിയുടെ നാടല്ലേ മമ്മി വളർന്നതെല്ലാം എനിക്ക് അനുഭവിക്കണം…”

“എന്നായിരിക്കും തിരിച്ചു…?”

വലിയ ഭാവമാറ്റം ഒന്നുമില്ലാതെ അവൻ ചോദിച്ചു.

“അറിയില്ല…

പക്ഷെ ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചത് വേറെ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ ആണ്…?”

“ഹ്മ്മ്മ്…?”

എന്താണ് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവന് മൂളി.

“ഇനി കമ്പനി നീ നോക്കണം…

ഞാൻ തിരികെ വരുന്നത് വരെയെങ്കിലും…”

“ഹ്മ്മ്‌… രണ്ടാമത്തെ കാര്യം എന്താ…?”

“എന്റെ പപ്പാ നിങ്ങൾക്ക് തന്ന ഒരു വാക്കുണ്ട് അത് മറക്കണം…”

അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“ഹ്മ്മ്‌…”

അവൻ ഒന്ന് മൂളി അവളും അവന്റെ മറുപടിക്കായി കാത്തു.

“…നീ എന്നാ പോകുന്നത്…?”

അത് മാത്രം ആയിരുന്നു അവൻ ചോദിച്ചത്. നഥി അങ്ങനെ ഒരു തണുപ്പൻ പ്രതികരണം ആയിരുന്നില്ല അവനിൽ നിന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചത്.

“ഞാൻ…

ഞാൻ നാളെ നൈറ്റ്‌ പോകും…”

“അപ്പൊ നീ പോവണല്ലേ…

ശെരി ഹാപ്പി ജേർണി…”

അല്പ നേരം അവരിരുവരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“…വേറെ ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ ഞാൻ പൊയ്ക്കോട്ടേ…”

ഇരുന്നിടത്തു നിന്നു എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

നഥിയും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ഹെൻറി അവിടെ നിന്നിറങ്ങി തിരിച്ചു.

ഹെൻറി പുറമെ ഒന്നും കാണിച്ചിരുന്നില്ല എങ്കിലും അവന്റെ ഉള്ള് നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവനു നഥിയേ അത്രമാത്രം ഇഷ്ടമായിരുന്നു അത് നഥിയ്ക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

***

കാറ്റടിക്കുന്ന ശബ്ദം ആദത്തിന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.

ശക്തിയോടെ കണ്ണിലേക്കു അടിച്ചു കയറുന്ന ചുവന്ന പ്രകാശം അയ്യാളെ കണ്ണുകൾ തുറക്കാനായി പ്രയാസപ്പെടുത്തി.

കുറച്ചു സമയത്തെ ശ്രമത്തിന് ശേഷം അയ്യാൾ കണ്ണുകൾ പൂർണ്ണമായും വലിച്ചു തുറന്നു. അയ്യാൾ ചുറ്റും നോക്കി വലിയ തിളങ്ങുന്ന ചുവന്ന ചുവരുകളായിരുന്നു ചുറ്റിനും.

ആകെ നേരെ മുന്നിലായി എവിടെയാണ് അവസാനം എന്നറിയാത്തത് പോലെ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന ഒരു ഇടവഴി ആയിരുന്നു അയ്യാളുടെ പ്രതീക്ഷ.

അയ്യാൾ അതുവഴി നടന്നു ഏതോ മായാലോകം എന്നതുപോലെ ചുറ്റും സംശയത്തോടെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു.